Ontmoeting met de koning

Elenora heeft het nooit echt zo erg gehad op de adel. Vroeger had zij er niks tegen, maar toen de mensen haar beschuldigd hadden van vergif in het eten te stoppen, en de koning het volk geloofde, is haar blik veranderd. Een koning hoort verantwoordelijk te zijn, zorg te dragen voor zijn volk. Zelfs voor de minderen.
Athur wijst haar naar haar vertrek, maar onderweg komt hij zijn vader tegen.
Geschrokken probeert Elenora zich zo klein mogelijk te maken. Vanachter haar donkere krullen spiekt zij naar Arthurs vader. Haar adem stopt zodra de man haar opmerkt.
'Zeg Arthur, waarom heb je mij niet voorgesteld aan onze gast?'
'Sorry, vader. Dit is Elenora, zij zal hier tijdelijk verblijven en ons keukenpersoneel versterken'
Er schiet vanalles door Elenora heen. De jonge ridder is hoe dan ook van adel, anders kon hij geen ridder zijn. Nu heeft die Arthur ook nog zijn eigen personeel en Merlins uitspraak suggereerde dat het kasteel van Arthur of zijn familie was. Kan het dan zo zijn dat deze "vader" koning is?
Uit angst om onbeleefd over te komen maakt zij een buiging. Het ging niet echt soepel vanwege de enkel die nog altijd gezwollen was. Maar alles beter dan een slechte eerste indruk.
'Ik heb in het vervolg liever dat het mij gemeld word. Zolang ik de koning ben beslis ik immers over het personeel'
'Natuurlijk, zal ik doen', belooft Arthur voor hij de keukenhulp meetrekt.
Het is Uther die hem stopt.
'Kijk je wel uit met wie je aanneemt?', fluistert de koning.
'Tuurlijk, vader. Maakt u zich maar geen zorgen', antwoordt Athur.
'Vooruit dan. Ga maar snel... Voordat ik mij bedenk'
Dat hoeft geen tweede keer gezegd te worden.
Elenora's vertrek is een redelijk ruime kamer, dat licht beschenen werd door één enkel raam. Het was leeg, verlaten op een bed en wat meubels na. En de koude vloer verhulde geen enkel geluid. Maar er is iets in die kamer, en Elenora weet niet precies wat het is. Iets in die kamer doet haar voelen alsof zij hier bekend is. Bijna alsof zij daar al jaren woonde.
Verwondert stapt zij naar binnen. Meteen verspreidt zich een schok via haar voet, naar haar been. Even is er niiet zichtbaar van de ruimte om haar heen, ze zakt in.
Behulpzaam helpt Arthur haar overreind. Hij ondersteunt haar terwijl zij naar het bed hinkelt. Daar zakt zij uitgeput in.
'Rust maar uit, morgen kun je aan het werk beginnen. Ik zal ervoor zorgen dat Merlin jou wat te eten brengt'
'Danku', mompelt Elenora. 'U bekommert zich buitengewoon veel om het normale volk, voor een prins'
'Jammer dat Merlin dat niet heeft gehoord', denkt Arthur hardop.
Het meisje lacht. Ze ziet nog net de prins de kamer uitlopen voordat haar ogen zich geheel sluiten en haar gedachten afdwalen.