My Love-Hate Relationships at Hogwarts [25]

‘Nee, ik moest nergens naartoe. Ik was gewoon een beetje verschoten’, hij keek me lachend aan en we liepen verder. Toen we bij het Zwarte Meer aankwamen plofte Carlo neer op de oever. Ik volgde zijn voorbeeld en ging rustig in het natte gras zitten. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en hij sloeg zijn arm om me heen. Carlo was echt de perfecte beste vriend. Ik keek naar het meer. Overdag was het water hemelsblauw maar op uren zoals deze leek het echt zwart te zijn. De volle maan scheen op het oppervlak en de glinsteringen waren zo fel dat je ze bijna niet kon bekijken. Na een tijdje gewoon gezeten te hebben begon ik echt moe te worden. Carlo ook, want hij geeuwde alsof zijn leven arvan af hing. ‘Gaan we slapen? Vroeg ik en geeuwde ook even. Hij knikte stonden we op en liepen weer naar binnen. Op een of andere vreemde manier kwamen we geen leerkrachten tegen. Gelukkig maar. Ik had geen zin om op de eerste dag alweer straf te krijgen. Na een tijdje kwamen we aan in de leerlingenkamer waar er een jongen die ik niet zo goed kende in een zetel lag te snurken. ‘Slaapwel’ mompelde ik nog tegen Carlo en liep toen slaperig de trapjes af. In het donker trok ik mijn pyjama aan, kroop onder de lakens en voelde de warmte van de dons in een vlaag over me heen trekken. ‘Aaah..’, mompelde ik en liet me diep in mijn kussen wegzakken.