~3.

Ik lag, zoals meestel eigenlijk, op een tak naar het uitzicht te kijken toen ik een bekende stem hoorde brullen. Ik wist op de een of andere manier dat het Arya was, maar om het zeker te weten rechtte ik mijn rug en spitste ik mijn oren.

Hulp graag.

Aangezien ik vrij hoog lag, durfde ik me niet uit te rekken. Ik gromde, om zonder je spieren uit een boom te springen was niet echt een pretje, had ik al eerder ondervonden. Maar het was een noodzaak om tot Arya te komen, het was een van de weinige regels van onze familie. Altijd je familie helpen, in wat voor tijden dan ook.

Dus ik zette mijn nagels tegen de schors van de boom en liet mijn lichaam naar beneden glijden. Beneden voelde ik mijn botten kraken. Boos vervloekte ik Arya, aangezien ze me uit mijn mooie moment had gehaald, maar omdat er geen andere optie was begon ik met rennen.

De plek waar Arya was had ik snel bereikt. Het was een vrij kale plek in het bos, de bomen stonden ver uit elkaar en waren minder groot als de rest van het bos. Het leek wel of hier eerst een huis had gestaan.

Toen ik om me heen keek zag ik dat Felice, Adam en Dounya ook al waren aangekomen. Het was iets natuurlijks voor Brandon om te laat te komen. Ik hield enorm veel van mijn broer, maar hij was vaak zo snel boos.

Brandon had altijd al de slechte gewoonte gehad sneller boos te worden dan nodig was. Hij kon zich in sommige dingen zo enorm opblazen, soms was ik zelfs bang van hem. Hij wilde me altijd maar beschermen, en natuurlijk apprecieerde ik dat, maar als hij te fel werd was ik echt bang van hem.

Tot mijn verbazing zaten er niet alleen leeuwen om me heen, één wolf maakte het gezelschap compleet. Hij had mooie, bruine ogen, en zachte donsharen. Even was ik betoverd, ik had nog nooit een wolf gezien, maar al snel wist ik me tot de ernst van de situatie te keren.

En toch had die wolf iets vriendelijks.


Abbo/Reacties. dan ben je een leuk persoon