Chapter one

'Wat mot dat, hoor jij niet in bed te liggen,' klonk een stem achter me die ik niet herkende, angstig draaide ik me om. 'H-het spijt me, meneer. Ik heb werkelijk geen idee waar ik ben.' zei ik verlegen terwijl ik naar de grond keek. Ik had de man nog niet aangekeken, maar toen ik zijn stappen dichterbij hoorde komen keek ik toch op en zag een reus van een man. 'Hoe heet je,' vroeg die terwijl zijn kraal oogjes je vreemd, maar toch vriendelijk aankeken. Ik slikte. 'Ik weet het niet, meneer,' zei ik beschamend, en wees op de bult die zich op mijn achterhoofd bevond. 'Het enige wat ik weet, is dat ik een tijdje in het bos heb gelopen, al weet ik niet precies hoelang.' Voor ik het doorhad, legde hij zijn hand op mijn schouder. 'Kom jij maar es effentjes met mij mee, dat mot madame pomfrey maar is effe naar je bult kijken, en je mot wat te eten hebben.' Voorzichtig nam ik een stap achteruit. 'Ik kan toch onmogelijk iemands erfgoed betreden,' zei ik zacht, kijkend naar het prachtige kasteel. 'Natuurlijk ken je dat. Ik weet nu wel zeker dat je geen dreuzel bent, anders zou je Hogwarts niet zien. Dat ik geen dreuzel was wist ik, al wist ik niet hoe ik dit wist. Hogwarts lag anders, de naam klonk bekend, maar ik kon het niet plaatsen dus besloot ik Hogwarts maar te laten voor wat het was en liep met de reus mee. 'Wat is de naam van u eigenlijk,' vroeg ik toen het tot me was doorgedrongen dat hij de kans niet gehad had om zich voor te stellen. 'Rubeus Hagrid, maar noem me maar Hagrid, sleutelbewaarder, terreinknecht en sinds dit jaar professor Hagrid. Ik geef namelijk verzorging van fabeldieren.' Ik glimlachte. 'Ik zou graag is een hipogrief rijden, ze zijn lastig maar ik heb het altijd al gewild, op mijn nimbus 2002 heb ik ook altijd dikke pret en voel ik me zo vrij als een vogel.' verschrikt keek ik op naar Hagrid. 'Ik heb werkelijk geen idee waar dit vandaan kom, ik weet alles van de magie en van mijn thuis, maar niks over mijzelf, of mijn familie of iets anders wat mij kan vertellen wat ik hier doe.'Met moeite probeerde ik niet te huilen, ik wilde niet zwak overkomen, wat zou Hagrid dan wel niet van me denken. Helaas lukte dit niet, en begon ik zachtjes te snikken. Hagrid, die niet wist wat die doen moest klopte me, onbewust, ruw op de schouder. 'Komop, ken je niet proberen te lachen, is veel mooier. Het komt wel, laat Madame Pomfrey eerst naar je kijke, dan gaan is es effe babbelen met Dumbledore.' Ik knikte enkel, niet wetend wie die Dumbledore was, maar toch vertrouwde ik het. De rest van de weg zei ik niks, en volgde Hagrid, zonder enige interesse in de buitenwereld. Voor ik het doorhad was ik in een soort ziekenhuis aangekomen en kwam er een vrouw op me af. 'Hagrid, wie is dit?' hoorde ik haar vragen, en ik werd bang. Wat nou als ze me niet wilde helpen? 'Meis, ga maar effies zitten op dat bed daar, we komen zo.' Ik knikte naar Hagrid en ging zitten. Helaas kon ik niet horen waar ze het over hadden, al was dit duidelijk over mij.

Hagrid vertelde alles aan madame Pomfrey, over hoe hij haar vond, dat ze niet weet wie ze is en dat dit hem de beste oplossing leek. Madame Pomfrey knikte naar Hagrid. 'Het arme meisje toch,' mompelde madame Pomfrey zodat enkel Hagrid het horen kon. 'Is het mogelijk te kijke wat der leeftijd is. We motte namelijk kijke wat we kenne doen, is 't niet.' Madame Pomfrey knikte. 'Ik moet Severus even vragen om een drankje, dan kunnen we kijken.' 'Moet ik hem wat door geven, dan ga ik eerst langs Snape en dan naar Dumbledore.' Madame Pomfrey knikte. 'Ik zal een briefje maken met het drankje die ik nodig heb,' zei ze terwijl ze haar kantoortje inliep. Toen ze terug was met het briefje, stopte Hagrid deze zorgvuldig in z'n zak en liep richting het meisje.

Hagrid kwam weer op me af gelopen, en keek vriendelijk naar me. 'Ik mot effe wat dinge doen. Jou laat ik hier bij Madame Pomfrey, als je iets wilt mot je het haar vragen, ze gaat je ook effe checken denk ik.' Hij gaf me een vriendelijke glimlach, en ik probeerde terug te lachen. Dit lukte niet zoals ik wilde, dus knikte ik kort. Hagrid gaf me een klopje op mijn schouder en liep toen weg. Ik bleef kijken, tot die uit het zicht was verdwenen. Nu kwam Madame Pomfrey op me af gelopen, ze leek me ontzettend vriendelijk en lachte ook naar me. 'Ik ga even wat onderzoekjes doen, en dan krijg je een slaap drankje van me om even uit te rusten.' Ik knikte. Ze haalde wat spulletjes op, en toen ze terug kwam begon ze met verschillende spreuken. Soms scheen er licht uit me, en op andere momenten voelde ik een tingeling, en moest ik dit aangeven. Ongeveer een halfuur ging dit zo door tot ze klaar was. 'Zo, nu kun je rusten,' zei ze vriendelijk. 'Mevrouw, dit is een school, is het niet?' waar dit vandaag kwam wist ik niet, ik dacht het gewoon. Als antwoord knikte ze. 'Weet je iets van Hogwarts?' vroeg ze me zacht, en ik schudde mijn hoofd. 'Nee, ik dacht het gewoon.' Ze knikte enkel, en gaf me toen het slaap drankje en vrijwel meteen viel ik in een diepe slaap.

De spelfouten in Hagrid zijn zinnen zijn expres gemaakt.
Tell me what you think. (: