001

Als ik thuis kom, hoor ik mijn ouders tegen elkaar schreeuwen. Mijn vader dronken, en mijn moeder in de stress. Ik vermoed dat mijn jongere zusje op haar kamer zit. Dat doen we bijna elke dag, ons zelf opsluiten in onze kamers. Meestal met z'n tweeën op een van onze kamers, omdat het dan nog wel gezellig kan zijn in ons huis. Naar de woonkamer ga ik niet. Ik probeer zo stil mogelijk de trap op te gaan. Mijn ouders hoeven mij niet te horen. Als mijn vader dronken is, ben ik bang voor hem. Rosalie trouwens ook. Ik ben 1½ jaar ouder als haar, en voel me dus wel verantwoordelijk. Ik weet wel dat ze het zelf red, maar ik ben en blijf haar oude zus. Zachtjes duw ik de slaapkamerdeur van Rosalie open. 'Hoi', zegt ze opgewekt. Het verbaast me, ik dacht dat ze wel boos zou zijn vanwege de ruzie tussen m'n ouders. 'He, hoelang hebben ze al fight?', vraag ik zo rustig mogelijk. 'Mwahh, al een half uur', zegt Rosalie een beetje afwezig. Ik merk wel dat ik haar humeur heb laten zakken door die ene vraag te stellen. 'Oke, sorry maar ik was gewoon nieuwschierig'. 'Maakt niet uit, glimlacht ze, zullen we gaan zingen?' Mijn gezicht klaart op. Als ik me kut voel, zingen mijn zus en ik al onze zorgen en verdriet weg. We gaan helemaal in de muziek op! Ik loop naar de radio toe, druk op play, en een instrumentale song vult de vervallen kamer op. Rosalie en ik zingen, en het klinkt geweldig, onze 2 stemmen bij elkaar. Dan zwaait de deur open. Van schrik stoppen we meteen met zingen, en Rosalie rent naar de stop -knop. De ogen van mijn vader zeggen genoeg. Die dronken blik, maakt me banger dan ooit. Hij begint te schreeuwen, dingen die pijn doen. Dan haalt hij uit. Ik voel een vuist in mijn gezicht, en 2 tellen later lig ik op de grond. Mijn zus staat verstijfd te kijken, en mama gilt. Ik voel alles in mijn hoofd draaien. Mijn vader loopt de kamer uit, met mijn moeder achter zich aan. Het ergste vind ik nog dat ze niets durft te zeggen, dat het lijkt alsof ze het heel normaal vind dat mijn vader me knock-out slaat. Rosalie knielt bij me neer, dan word het zwart.