Hoofdstuk 4; Let me help you~Niam.

NIALL:
Ik viel in een ,gelukkig, droomloze slaap. Het zou jammer genoeg niet zo blijven want ik schrok wakker van een deur die dicht werd gedaan! Zo zou ik Liam niet horen! Toen mijn ogen wendden aan men donkere omgeving zag ik dat Liam zelf de deur dicht had gedaan en nu naast men bed stond met een gekweld gezicht. Hij wendde zijn blik af en lag in een innerlijk gevecht met zichzelf. Daarna zuchtte hij en vroeg me:” Mag ik alsjeblieft bij jou slapen Niall? Ik kan de slaap alleen niet vatten.” ik dacht even na en zei toen:” Nee, Liam, liever niet.” Hij knikte zacht en liep met een traan over zijn wang terug richting de gang. “Hé wacht!,” kwam er vanuit mijn keel. “Zo bedoelde ik het niet,” verduidelijkt ik. “mijn bed is gewoon heel erg rommelig, ik zal je vergezellen in jouw bed, oké?,” zei ik op een rustige toon. Hij knikte, maar een glimlach kon er nog altijd niet af. Ik zag wel aan zijn gezicht dat hij me op één of andere manier wel ging duidelijk maken wat er aan de hand was. Maar waar en waneer, wist ik ik niet en ik liet het aan hem over om dat te beslissen. Hij kan het wel aan, hij is een sterke jongen, onze Liam, maar af en toe heeft hij het ook moeilijk, wij allemaal trouwens, dus ik zag er niet echt tegenop op naast hem te gaan liggen. Als dat zou helpan, zou ik het doen. Ik nam vlug een schoon T-shirt, want ik had nog altijd degene aan die Liam had verpest, en nam hem mee naar Liam zijn kamer, ik wisselde daar wel van shirt. Ik wilde hem niet te lang laten wachten vanwege zijn ’toestand’ zeg maar. Ik vond hem tegen zijn deur geleund met zijn blik gericht op mijn deur, alsof hij op me wachtte. Wat waarschijnlijk ook zo was, natuurlijk. Hij keek op toen ik op hem af kwam en keek me gekweld aan, ik sloeg een arm om hem heen en sleurde hem mee naar zijn bed. Net aan het voeteinde zakte hij in elkaar en het leek alsof hij flauwviel! Hij hief zich op aan de rand van het bed, maar ik moest hem wel erg veel ondersteunen! hij was er echt heel erg aan toe ik kon het niet aan hem zo te zien en mijn zicht vulde zich met vochtigheid, en zo te zien was dat niet alleen bij mij het geval. Ik trok hem mee op het bed, verwisselde mijn T-shirt en dekte hem in. Ik wist niet of ik hem wel alleen kon laten, dus sloeg ik mijn arm om hem heen en wachtte ik tot hij zachtjes begon te snurken voordat ik mijn eigen ogen pas sloot.

heeeeeeel erg bedankt om te lezen ^^ tell me when it gets bad please...