Living forever 10.2

Jay
‘Die moet open gemaakt worden met magie,’ mompelde Max. Hij had het opgegeven om Toms kist te openen en was nu druk bezig zijn magieboeken door te bladeren. ‘Het moet hier verdomme in staan!’ Vanuit de kist klonk weer het geluid van kettingen en Nathan probeerde met een tang de spijkers uit de deksel van de kist te krijgen
‘Dat lukt je niet Nathan die deksel is met magie verzegelt,’ gromde Max. ‘Ik moet gewoon de spreuk vinden.’ Nathan gooide vermoeid de tang weg en ging boven op de kist zitten.
‘Ik haal wel alvast wat heilig water,’ mompelde ik. Max knikte terwijl hij door de boeken bleef bladeren en Nathan begon wat in zich zelf te mompelen, waarschijnlijke en gesprek met de dichtstbijzijnde boom. Ik liep naar beneden en besefte dat de fles heilig water die altijd in de keuken staat voor noodgevallen op is. Zuchtend loop ik de kelder in.
Ik haat kelders. Ze maken me bang en laten me denken aan mijn transformaties. Achter in de kelder is een groot zilveren hok, ik ril als ik het zie en blijf uit de buurt van het metaal dat me zo erg kan verwonden. Zelf met drie meter afstand tussen mij en het metaal kan ik het horen zingen. Het zingt over pijn en lijden, over volle maan en over de dood van mijn soort genoten. Ik trek een fles heilig water uit een krat en vlucht naar boven. Ik zet de fles neer op de salon tafel en begon te trillen. Ik wist meteen dat dit niet het moment was om voor het eerst te veranderen, mat Siva die verdwenen was en Tom die nu vast zat. Ik begreep eerlijk gezegd nog altijd niet hoe dat kon, maar dit was niet het moment om vragen te gaan stellen. Ik zuchtte en haalde mijn hand door mijn haar. Mijn hoofd ontplofte op dit moment van de vragen. Ik hoorde wat gestommel bij de voordeur en Siva kwam binnen lopen. Zijn boven lijf was ontbloot en hij zag er vermoeid uit.
‘Hi Jay, waar is de rest?’ mompelde hij terwijl hij langs me naar de keuken liep. Hij opende de koelkast en pakte er een blikje fris uit. ‘Precies wat ik nodig heb. Ik ben echt moe van al dat gewandel.’
‘Waar was je?’ vroeg ik stomverbaasd.
‘In het bos,’ zei hij. ‘Er viel een meisje en ik heb haar thuis gebracht.’ Ik knikte en bleef hem verbijsterd aan kijken. ‘Is hier nog iets interessants gebeurd?’
‘Nee hoor, niets bijzonders,’ zei ik. ‘O ja toch wel, Tom heeft zijn graf kist gevonden in zit er nu op gesloten, maar verder niets interessants.’ Siva keek me stom verbaasd aan.
‘Je bent boos op me,’ concludeerde hij.
‘Nee, Siva,’ siste ik. ‘Ik ben niet boos.’ En toen verloor ik mijn controle.