No more plaster

De zuster stopt met het duwen van de rolstoel. Ze loopt naar de deur toe en doet het open. Ze loopt even naar binnen en zegt wat tegen de dokter. Je hoort wat gepraat maar je kan niet horen wat. Enkele seconden later komt de zuster weer terug en neemt jou mee naar binnen. 'Zo, ik heb nog even met deze dokter overlegt. We gaan het gips eraf halen en dan willen we eerst nog een foto van je been maken. Misschien is je been al helemaal genezen doordat het eigenlijk niet helemaal gebroken was. Als dat zo is, dat zo geweldig zijn, dan hoef je ook geen loopgips meer om je been en dan kun je er alles weer mee doen. Je moet dan natuurlijk wel rustig aan doen.' zegt de zuster. 'Oke' je humeur word beter en beter. Je dag kan niet meer stuk! De dokter kom op je afgelopen. 'Hallo Isabelle, hoe gaat het met je?' vraagt hij vriendelijk. 'Goed, hoor' zeg je vrolijk. 'Dat is mooi. Ik ga zo je gips eraf halen.' hij pakt 'de zaag' en komt naar je toe. Hij legt hem op een tafeltje bij allemaal andere dingetjes. 'Kom, ik zal je even helpen om je op het bed te komen' zegt de zuster. Ze rijd je zo dicht mogelijk bij het bed. Je probeert jezelf met je armen op te tillen door erop te steunen, en zo op het bed te komen. Met hulp van de zuster, die je bij je middel optilt, gaat het prima. Je gaat even recht zitten en gaat liggen. De dokter kijkt even naar het gips. 'Ik ga het gips van je linkerbeen weghalen. Dat doe ik met deze zaag.' Je slikt. Dus toch de zaag. 'Het is natuurlijk geen zaag waar je hout enzo mee zaagt. Dit is een speciale zaag voor gips. Je hoeft niet bang te zijn dat ik in je been zaag. Ik doe straks de zaag aan en dan moet je je been recht houden.' 'Oke' 'Ben je er klaar voor?' vraagt de dokter dan. Je knikt. De dokter doet de stekker in het stopcontact en komt weer naar jou toe, met de zaag. Hij drukt op een knopje zodat de zaag aangaat. Net als bij een circelzaag. Je kijkt maar naar de andere kant zodat je niet hoeft te zien hoe de dokter je been doormidden zaagt. Hij zet de zaag op je been en gaat langzaam naar onder naar je voet. Het bigint een beetje te jeuken. Het doet geen pijn! Na een minuut of twee gaat de zaag uit. Je kijkt en ziet het gips in tweeën. En je been is nog helemaal heel! Geen schrammetje. Natuurlijk wel van het ongeluk maar niet van het zagen. 'Nou, zo eng wat het niet, he' zegt de dokter lachend. Je moet er zelf ook van lachen. 'Nee, het was inderdaad niet zo heel eng nee'