10. Honingzoet

Ik werd wakker. Mijn eerste ochtend in het ziekenhuis.
Moest Dok... Carlisle mij nu echt vinden?! Anders was ik nu wakker geworden in het mooie bos met dauw in het gras.
Zalig.
Er werd op de deur geklopt.
'Binnen' roep ik.
'Heeeyyy!!!' de eeuwige vrolijkheid van Alice was o zo bekend.
Ze kwam naar mijn bed en knuffelde mij, gelukkig niet zo hard zoals Jacob dat deed.
Na de knuffel zag ik nog een lange blonde gast, duidelijk Jasper en de grote stoere kerel, Emmett dus binnen komen.
'Wat doen zij hier?' vroeg ik verbaasd aan Alice.
'Emmett wil je wat beter leren kennen en zit wel met je in en Jasper wil niet zeggen wat hij hier komt doen maar ik weet het' zei ze zelfvoldaan.
'Als je het waagt' mompelde Jasper dreigend.
Alice giegelde en fluisterde in mijn oor: 'Hij wil je zus nog eens zien, hij vindt haar leuk'.
Ik begon te lachen en Alice keek mij vragend aan. Ik fluisterde terug: 'Zei vindt hem ook leuk'.
'Hou je gedachten voor jezelf, Jasper' zei de de stem die ook binnenkwam, het was Edward.
Jasper had toch niets luidop gezegd?
Ik vond het raar dat ze hier allemaal ineens stonden, bezorgd over mij. Ik kende ze nog maar een week!
Mijn zusje kwam binnen gewandeld, duidelijk ook geschrokken van het vele volk in mijn kamer. Net op dat moment zag ik Jasper zijn oogjes glinsteren.

Een uurtje later zijn Faith en Jasper samen naar buiten gegaan.
Van die zal ik niets meer horen vanavond .
Carlisle kwam de kamer binnen.
Zijn perfecte ogen keken mijn richting uit en even lieten ze niet los.
'Alice, Emmett, Edward.' zei hij 'Jullie moeten gaan, Diana heeft rust nodig' zijn honingzoete stem was het enige dat ik hoorde, ik kon zelfs de vrolijke Alice niet meer horen roepen.
De dokter keek mij aan en glimlachte, even dacht ik dat ik ging smelten...

ik was zo blij me de reacties van het vorig hoofdstuk
dankjewel allemaal
dus je weet wat je te doen staat als morgen of mss nog vanavond nog een deeltje wilt he
kzie je allemaal ongeloofelijk graag
<3