- 13 -
Ik liep het klaslokaal in en begroette mijn leerlingen. Een dag zoals een ander, ik gaf les, het ene uur achter het andere. Na school bleef ik nog even op essays te verbeteren. Ik zette de radio op en ging aan mijn bureau zitten. Het was al na zessen. 'And I don't even know, his last name..' zong ik zacht mee. Ik bewoog mijn voet mee op de maat van de muziek. Na een uurtje zag ik eindelijk de grote pak werk verminderen. Ik zuchtte. 'Goedenavond.' ik schrok me rot als ik Yael in de deuropening zag staan. Meteen begon mijn hart tilt te slaan. Ik was bang. 'Yael, wat doe jij hier?' 'Ik was iets vergeten.' 'De school is al afgesloten, dat is flauwe kul.' 'Niets is voor mij afgesloten.' zei hij op een beangstigende manier. 'Luister, als je nu vertrekt, vergeten we het. Zo niet, dan bel ik naar de politie.' ik nam m'n telefoon uit m'n handtas. Plots stond hij vlak achter me. Hij nam m'n telefoon, zette hem uit en gooide 'm weg. Hij nam m'n beide handen vast en hield ze stevig vast, zodat ik niet meer uit z'n greep kon. Ik voelde dat de angst mijn lichaam overnam. Hij drukte een kus op mijn wang, en draaide me om zodat ik naar hem keek. 'Yael, laat me los.' zei ik, maar hij kon de angst horen in mijn stem. Een traan liep over m'n wangen. 'Melody Johansen, ik hoor dat je graag feest, dat je het mannelijke volk graag bij je hebt, dat je eenzaam bent...' zei hij zacht in mijn oor. 'Laat me gewoon los, we kunnen erover praten.' probeerde ik opnieuw. Hij duwde me ruw tegen mijn bureau aan en plaatste een kus in mijn nek. 'Praten is uitgesloten, ik heb zin in je.' Ik wist niet hoe hij het voor elkaar kreeg, maar z'n ene hand hield mijn handen stevig, heel erg stevig vast achter m'n rug, en z'n andere gleed over m'n bil naar boven. Hij leunde met z'n hele gewicht tegen me aan, ik voelde dat ik achterover werd geduwd, maar hield me zo hard ik kon tegen, zodat ik niet te liggen kwam. 'Werk nou mee baby, anders kan het nog pijn doen.' z'n hand gleed onder m'n jurk naar m'n achterwerk toe. Hij leunde tegen me aan, en gaf me een harde duw, ik kwam onder hem terecht, liggend op mijn bureau. Hij drukte z'n lippen op de mijne, ik probeerde met mijn benen te bewegen, maar ook die hield hij tegen, het deed pijn, de tranen liepen over m'n wangen. Ik snikte zelfs, hij scheurde de onderkant van mijn jurk in twee. 'Die heb je niet nodig.' hijgde hij. Hij likte mijn wang, ik voelde enkel maar afschuw en angst, vooral angst. Telkens ik probeerde te gillen of geluid te maken, drukte hij ofwel z'n hand, ofwel zijn lippen op mijn mond. Ik stribbelde als een gek, maar niets hielp. Ik was gevangen, radeloos, bang. 'Had je nou niet belachelijk gaan doen, dat had ik het anders aangepakt .Had ik je eerst verleid, en ging je daarna wel vrijwillig mee naar mijn bed. Zie je miss Johansen, als ik mijn zinnen om een meisje zet, dan doe ik alles om tussen haar benen te komen, alles.' spuwde hij uit. Ik keek weg van hem, z'n lippen waren overal te voelen. M'n jurk scheurde steeds verder. Z'n hand zat nu aan m'n blote buik te wrijven, z'n lippen verkenden de mijne, ik sputterde tegen, maar dat leek hem nog meer op te winden. Hij begon aan z'n broek te frunniken, hem los te maken. Z'n vinger haakte hij aan de rand van m'n slipje. 'Ben je klaar, voor de tijd van je leven.' lachte hij.
Ik sloot m'n ogen, de tranen bleven komen. Hij hijgde in m'n gezicht. Wat ik toen voelde was vreemd, in 1 tel was hij van me af en was ik bevrijd. Ik ging meteen rechtop zitten en trok alles recht, ik liep naar een hoekje en liet me zakken op de grond. Pas toen zag ik dat het Mason was, die nu aan het vechten was met Yael. Ik was nog steeds aan het huilen. Yael liet hem niet doen, en Mason ook niet. Beiden hadden ze al een dik oog, een bloedende lip en een bloedende neus. Mason zag er meer toegetakeld uit, maar hij liet hem niet doen. Plots, ik wist niet hoe of wat, stond de politie in het lokaal, ze trokken de twee jongeren uit elkaar. Een politievrouw kwam naar mij toe, ze hielp me recht en nam me mee naar buiten. 'Neem ze beide mee.' hoorde ik. 'Nee!' riep ik nog snel, ik draaide me om. 'Mason heeft me gered.' ik wees naar hem. Ze lieten hem los en namen Yael mee. Toen hij langs me liep grijnsde hij nog naar me, daarna verdween hij door de schoolgangen. De politievrouw hing een deken om me heen, sloot haar arm rond me en begeleidde me naar buiten. De politieman bleef achter met Mason.
Buiten stond ook een ambulance, standaard dacht ik. De achterdeuren stonden open, ik moest plaatsnemen. 'Gaat alles goed met je?' ik schudde mijn hoofd. Ik was nog helemaal gevuld met angst, en afschuw. 'We zullen je toch moeten vragen om een verklaring af te leggen, het spijt ons.' ik schudde opnieuw mijn hoofd. 'Ik begrijp het volledig.' Ik begon aan mijn verhaal, de vrouw noteerde alles. Ik sloot niets uit, absoluut niets. Na een tiental minuten onderzochten de ambulanciers me, maar ik mankeerde niets. Behalve een veel te hoge bloeddruk. Ze lieten me nog even bekomen. Ik merkte hoe ze Mason ook ondervraagden. Hoe kon ik hem ooit bedanken, maar hoe was hij hier geraakt? Ik had zoveel vragen. De politieman liep naar me toe, met Mason naast hem. 'Dit is de jongeman die je redde?' ik knikte. 'Ok. Het spijt ons zeer, maar bedankt voor de medewerking. Kunnen we je thuisbrengen?' 'Graag...' zuchtte ik. 'Ok, we ronden hier alles af en dan brengen we je naar huis.' ik knikte. Mason stond er ongemakkelijk bij. 'Het is misschien vreemd, omdat ik je leerkracht ben, maar mag ik je misschien even omhelzen?' hij knikte. Ik viel in zijn armen en omhelsde hem stevig, hij omhelsde me terug. De tranen kwamen terug. 'Bedankt, zo erg bedankt. Ik weet niet...' 'Hoeft niet. Ik ben blij te kunnen helpen.' Ik liet 'm los, veegde m'n tranen. 'Hoe?' zei ik plots. 'Ik was in de buurt en zag een licht branden, ik merkte dat het het Engels lokaal was en toen zag ik Yael passeren. Hij had het ook opgemerkt en brak in. Ik liep gewoon door, maar toen pas besefte ik dat hij je al had lastiggevallen. Dus liep ik meteen terug, ik kwam aan het lokaal en zag wat er aan het gebeuren was. Ik heb meteen de politie gewaarschuwd en ben toen op hem afgestormd.' ik knikte. 'Bedankt...' de politie kwam terug. 'De directie is verwittigd, ze laat je weten dat ze je de rest van de week niet op school verwacht, en dat je je tijd moet nemen om tot jezelf te komen.' ik glimlachte. 'Zullen we je thuisbrengen, jongedame?' ik knikte. Mason was al aan het wegwandelen. Ik keek hem nog na, en stapte toen in de politiewagen. Ik kon gelukkig een telefoon lenen van een agent en belde Brooke. Ze zou meteen naar mijn huis komen, zodat ik niet alleen zou zijn.
**
Na een viertal uren in Brooke haar armen, liet ik haar terug vertrekken. Ik wou ook niet dat ze de hele avond naar mijn gejank moest luisteren, en liet haar terug keren naar huis. Ik ging naar bed met m'n laptop onder m'n armen, hopend dat Mazz online zat. Ik had ongelooflijke nood aan een gesprek met hem. Dat was best vreemd, want hij was ten eerste mannelijk, en vreemd voor mij nog altijd. Maar toch wou ik hem spreken, en ik had geluk, hij was online. Hij begon onmiddellijk een gesprek.
Mazz
Hey hey!! Alles goed?
Melody
Niet echt, blij dat jij zo vrolijk bent althans, en met jou?
Mazz
Gewoon, alles normaal. Wat scheelt er meid?
__Mason__
Bang keek ik naar het scherm. Ik wou en zou weten hoe het met haar ging. Ze was zo gebroken als ik haar verliet. Ik had aan niets anders gedacht en had gehoopt dat ze een gesprek met 'Mazz' wou, en ging meteen online bij het thuiskomen. Het wachten had volbrenging gebracht toen ze online kwam.
Melody
Het is moeilijk om over te spreken... Dus excuseer me als het raar overkomt... Maar die leerling die me niet met rust kon laten, heeft vanavond geprobeerd om me... Nou...
Mazz
WAT?!! Dat... Nee, oh my god, Melody, natuurlijk is niet alles goed. Wat is er toen...
Melody
Een andere leerling heeft me gered, hij heeft een gevecht aangegaan met hem en de politie gebeld.. Als hij er niet was geweest...
Mazz
Daar mag je niet aan denken, volgens mij denkt die leerling daar ook niet aan nu, het is het belangrijkst dat je veilig bent, en dat die creep achter tralies zit!
Melody
Inderdaad... Nu gaat het wel al beter, ben al wat bekomen maar ik... Nja... Willen we over iets anders spreken? Ik zit de hele week thuis en zal er al genoeg aan denken... Als je dat niet erg vind.
Ik glimlachte, ze vertrouwde 'Mazz', heel erg. Anders zou ze dit nooit aan hem verteld hebben. Ik voelde vlinders in mijn buik, voelde me net een klein kind. Hoe kon ik nu verliefd worden op m'n lerares? Op mijn heel mooie, lieve, tedere lerares? Meteen veranderde ik het onderwerp, en praatten we nog een uur over koetjes en kalfjes, het voelde fantastisch. Ze gaf toe dat ze graag chatte met me, en dat ze het aangenaam vond om eens met iemand te praten die haar niet beoordeelde, iemand die haar niets voorlegde maar haar nam zoals ze is. En zo was het ook. Ik vond ze al perfect, waarom zou ik iets aan haar willen veranderen. En toen kwam het bericht...
Melody
Ik weet dat je eerst niet wilde, maar wil je misschien een foto uitwisselen? Want... Ik denk er over na om eens een afspraak met je te maken, gewoon als vrienden, naar de film of zoiets...
Ik wist dat ze vol spanning op mijn antwoord wachtte. Ik dacht diep na, maar wist wat ik moest antwoorden.
Mazz
Ik heb een plan.
Melody
?????
Mazz
We spreken volledig af, datum, plaats, tijdstip, alles... Daarna stuur ik je mijn foto.
Melody
Dat is goed, maar waarom?
Mazz
Leg ik je dan wel uit.. Wanneer wil je naar de film?
Melody
Ik ben de hele week thuis... Maar niet te snel, donderdag, vrijdag?
Mazz
Laten we donderdagavond afspreken? Is dat goed? Om 8u in het park, twee straten van de bioscoop. Dan kunnen we de film van 8u45 zeker en vast halen, na een gesprek en luchtige korte wandeling.
Melody
Dat klinkt perfect. En dan nu...
Ik zuchtte diep en zette mijn vingers op het toetsenbord. Vol spanning wachtte ik om op verzenden te duwen, uit angst, ik weet het niet.
Mazz
Luister, ik wil dat je weet, dat ik je een fantastische vrouw vind. Je hebt de laatste tijd mijn wereld op z'n kop gezet, juist omdat je zo fantastisch bent. Het is vreemd, omdat we dit nu doen, foto's uitwisselen, net op deze avond. Maar ik vind je echt super, en wil graag afspreken met je. Na dit gesprek zullen we niet meer spreken, en donderdag zie ik wel of je komt of niet... Het spijt me, als ik je pijn doe hiermee, maar dat was nooit mijn bedoeling. Eerlijk gezegd had ik het liever nog wat langer geheim gehouden, maarja... Hopelijk tot donderdag, zodat ik je het kan uitleggen... Want dat wil ik heel graag, heel graag... Tot donderdag, Melody, ik hoop het ten zeerste...
___Melody___
Verward las ik z'n bericht. Ik begreep er niets van. Wat bedoelde hij?
Melody
Ik... Ik snap het niet, sorry?
Mazz
stuurt je een verzoek op een foto te downloaden. Klik om te openen
Mazz
Sorry...
"Mazz is offline"
Ik opende de foto en schrok. Ik keek nog eens, en las opnieuw zijn bericht. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar..
Er zijn nog geen reacties.