Run away from this. [JACOB BLACK]

Het gepraat van de leerlingen en leraar verdween naar de achtergrond.
Een zacht getik op het raam trok mijn aandacht en ik keek naar buiten. Daar stond hij, Jacob Black, met zijn haren door de war en een grijns op zijn gezicht. ik keek om me heen. Was ik de enigste die hem zag?
Hij wenkte me. nog een keer lied ik mijn blik door de klas glijden. Niemand lette op me, niemand lette op hem. langzaam stond ik op, maar nogsteeds kwam er geen reactie. Jacob keek me ongeduldig aan. Voorzichtig zette ik een stap in de richting van het raam. niemand keek, niemand zag het. Nog een stap, en nog een en nog een. Ik rende naar het raam, gooide het open en sprong erdoorheen. Jacob ving me op en maakte het raam weer dicht. "klaar om te rennen?" vroeg hij me. ik draaide me om en wierp vluchtig nog een blik op de klas. ik kon ook teruggaan. De stemmen praatten door elkaar en vreemd genoeg leek nogsteeds niemand mijn afwezigheid op te merken.. nee, niet terug. niet nu. Ik keek weer naar Jacob en grijnsde mijn wolfachtige grijns. "Ja." Hij pakte mijn hand en we begonnen te rennen. na 4 stappen klonk een scheurend geluid en er dwarrelde kleine stukjes kleding als sneeuw in het rond. Enwe renden, sneller dan ik ooit als mens had kunnen doen. daar gingen we, twee enorme wolven die het schoolterrein verlieten.