The saw

Je viel al snel in slaap die avond. Iedere nacht droom je weer over het ongeluk en steeds kom je er meer over te weten. Steeds droom je hetzelfde maar er komt iedere nacht een stukje van de gebeurtenis bij. Je word hier echt gek van en word altijd met hoofdpijn wakker. De zuster zegt dat dat wel over gaat na een tijdje. Het is nu 10 uur in de ochtend. Je was om 6 uur al wakker geworden na die droom. Daarna kon je niet meer slapen. Je hebt Yara net gebeld om te vragen of ze een boek of iets anders mee wou nemen waarmee je je kan vermaken. Je zit een beetje te niksen totdat de zuster binnenkomt. 'He Isabella, ik heb gehoord dat het goed met je gaat en ik heb met de dokter overlegt en we gaan morgen proberen met krukken te lopen' zegt ze als ze bij mijn bed komt staan. 'Oke!' zeg je blij. De zuster moet lachen. 'Maar eers gaan we vandaag naar je benen kijken en je krijgt loopgips, er is een been dat goed is genezen omdat die er minder slecht aan toe was als de andere. Dat been kun je dab gebruiken om op te staan, doen je benen nog erg pijn?' vraagt ze. 'De linker nog wel maar de rechter niet echt meer' antwoord je. 'Dat dacht ik al, de rechter is er beter aan toe, daar zat maar een klein scheurtje in. We wilde het zo goed en snel mogelijk genezen door dat been ook in te gipsen' zegt ze. 'Oke, dus dit been is eigelijk al 'beter'?' 'Ja zo zou je het kunnen omschrijven ja' zegt de zuster. 'Dan neem ik je nu mee en gaat de dokter aan je rechterbeen loopgips aanbrengen' vult ze aan. Hier word je blij van. Binnenkort kan je weer lopen! Je gaat met hulp van de zuster in een rolstoel zitten en jullie rijden samen naar een andere kamer. De dokter is al wat spulletjes aan het klaar zetten. Je ziet ook dat hij een soort van zaag liggen. Ohmygod. Hij gaat toch niet met die zaag het gips weghalen? Wie weet zaagt hij in je been.