Try To Catch My Lovebug. 17

Jullie zijn bijna bij mevrouw Gillenhale’s huis. Je hebt Bonzo weer gelijnd. Ze komt er direct aan als je aanbelt.
‘Zijn jullie daar alweer. Hebben jullie fijn gewandeld?’vraagt ze.
Je knikt. ‘Ja, met Bonzo valt wel leuk te wandelen. En ach, met Nick ook wel,’zeg je lachend en steekt plagend je tong uit naar hem.
‘Ik merk het wel. Ik heb je hier nog nooit eerder gezien, waar woon je? Nick, is het toch?’vraagt mevrouw Gillenhale.
‘Ehm, ik woon in Los Angeles, vandaar dat u mij nog nooit heeft gezien. Ik ben hier voor twee en een half week,’legt Nick uit aan de al wat oudere, vriendelijke vrouw.
‘Aha, nja. Toch leuk. Ook wat gezelschap voor June. Die meid loopt toch zoveel voor mij en anderen. Het is een fijne meid,’zegt de vrouw en lacht lief naar je.
Je bloost een beetje. ‘Dank u.’
‘Het is zo, wees zuinig op haar,’zegt de vrouw tegen Nick.
‘Zal ik zijn, dag mevrouw,’zegt Nick met een lach.
Je grinnikt en loopt de stoep af. Jullie horen achter jullie de deur dichtgaan.
‘Je bent een fijne meid,’zegt Nick lachend en slaat zijn arm om je heen.
‘Ja, dank u meneer,’zeg je lachend.
Na een tijdje laat Nick je weer los en steekt zijn hand weer in zijn broekzak.
Jullie zijn stil. Het enige geluid komt van de auto’s en je broek die over de grond sleept. Er racet een auto langs jullie. Aan het einde moet hij hard remmen. Zijn remmen piepen ervan.
Je draait je direct om. Je handen op je oren en je ogen stijf dicht. Je beeft.
‘June? Alles goed?’vraagt Nick geschrokken en legt je hand op je schouder.
Langzaam laat je je adem gaan. Je hebt niet eens doorgehad dat je het inhield. Je beeft en haalt langzaam je handen van je oren. Nick kijkt je bezorgd aan.
Je hoort weer een auto. Je begint te lopen. ‘June? Wat is er? June?’vraagt Nick.
‘Nee, nee, nee.. het is niets. Ik.. ehm, ik moest vroeg thuis zijn. Ik, doei,’lieg je en rent weg.
‘June? June! Kom terug, wacht nou, June!’hoor je Nick nog roepen.

*NickPov
Je zit op je hotelkamer. Er wordt op de deur geklopt.
‘Nick, gaan we nog een film kijken?’vraagt Joe aan de andere kant van de deur.
‘Ga weg,’zeg je zachtjes. Je hoort Joe weglopen.
De scene blijft steeds zich steeds weer in je hoofd afspelen. De auto, zijn gierende banden, June die zo schrikt en beeft als een angstige hond.
Je hebt haar al vijf keer geprobeerd te bellen, maar ze neemt niet op. Je weet niet waar je haar kan vinden. Waarschijnlijk wel thuis maar ze wil vast niet met je praten.
Wat zou er zijn? Waarom schrok ze zo? Waarom reageerde ze zo? Heb je misschien iets verkeerd gedaan? Je weet het niet.
Langzaam laat je je achterover vallen en valt in een onrustige slaap.