29. Kiss me

'Kus me'.
'Wat?', vroeg hij. Zij ogen onderzochten mijn gezicht, alsof hij zich afvroeg of ik een grapje maakte of serieus was.
'Kus me', zei ik nog een keer.
Hij deed zijn mond open om iets te zeggen, maar deed hem toen weer dicht. Het duurde me allemaal te lang, het werd bijna ongemakkelijk.
'Goed, dan kus ik jou', fluisterde ik bijna onhoorbaar. Ik deed een stap in zijn richting en zorgde ervoor dat onze neuzen elkaar aanraakten.
Meer hoefde ik niet te doen, hij deed precies waar ik op gehoopt dat. Hij drukte zijn lippen zachtjes op de mijne en liet weer even los, maar toen verloor hij zichzelf. Hij draaide ons in één beweging om, zodat ik met mijn rug tegen de muur kwam te staan. Hij keek me doordringend aan, ik kon het oogcontact niet verbreken, hij had me gevangen genomen in zijn blik.
'Wat jij wilt', zei hij, voordat hij me zachtjes en teder begon te zoenen. Net als in het kantoortje, smolt ik bijna. Maar deze keer kon ik meteen terugzoenen, en had ik niet eerst een paar seconden nodig om bij te komen.
Toen hij me los liet, zei hij alleen maar;
'Wauw, dat heb ik gemist', voor hij hetzelfde nog een keer deed. Zijn rechterhand zat in mijn haar en zijn linkerhand kneep mijn shirtje op mijn rug samen. Ik liet langzaam mijn hand naar zijn wang en nek glijden, toen ik mijn moeder hoorde roepen boven.
'Schat, zal ik het zelf maar even doen?'.
Taylor stopte meteen en lachte tegen mijn mond.
'Je bent je moeder vergeten'.
'Ik ben mijn moeder vergeten! Op haar bruiloft. Zie je wat je met me doet? Je bent hier nog niet eens tien minuten, en ik ben alweer helemaal van de wereld'.
'Wil je dat ik ga?'
'Wat denk je zelf?'. Ik zorgde ervoor dat mijn lippen de zijne raakten als ik sprak.
'Ga maar naar boven', zei hij. Ik aarzelde. Mijn moeder kon zichzelf ook wel opmaken, dacht ik zo.
'Ga nou!', beveelde hij. Ik keek nog even in zijn goddelijke ogen en liet mijn hand over zijn goddelijke arm gaan.
'Betekent dit..'
'Ja, natuurlijk, gekkie. Ik houd van je'. Hij omhelsde me erg stevig, en ondanks het gevoel alsof hij me brak, door de kracht die hij uitoefende, knuffelde ik hem met al mijn kracht terug.
'Is er taart?', vroeg hij vervolgens, waarop ik in de lach schoot.
'Natuurlijk. Wat denk jij dan?', lachte ik. Hij glimlachte en kuste me snel, voordat hij me naar boven duwde en zelf de keuken in liep.

Mijn moeder keek me aan toen ik de deur van haar kamer weer opendeed.
'En?', vroeg ze, maar ik gaf geen antwoord. Ik leunde tegen de muur en liet mezelf naar beneden glijden, tot ik op de grond zat.
'Oké, ik weet genoeg. Vertel me alles later maar, nu moet je me helpen! Kijk, die hele oogschaduw zit híer. en het moet daar weg, want over een uur in Richard hier, vergeet dat niet'.