31. Mijn mening

"Mijn vader keek haar daarop bang aan en ook Zach en Summer keken haar bang aan. Ik stond er bij en keek er naar en had geen enkel besef van wat er speelde. Mijn vader liep daarop naar mijn moeder en smeekte haar om hem te vergeven om nog steeds van hem te houden en hem niet uit het huis te schoppen. Ik wist dat wat hij zou zeggen dus ook niet goed zou zijn, en mijn moeder werd al wit na wat hij zei. Ook zij besefte dat wat ze wou zeggen niet goed zou zijn. En toen vertelde hij dat hij een andere vrouw had ontmoet. Hij had een tijdje iets met haar gehad maar was ermee gestopt toen Zach en Summer er achter waren gekomen. Mijn moeder had gevraagd wie het was. En mijn vader, Zach en Summer waren nog witter geworden. Ze vroeg nog een keer wie het was toen ze niet direct antwoord kreeg. En toen zei mijn vader de naam van haar toenmalige beste vriendin. Mijn moeder had diep ingeademd en had mijn vader nog een keer voor de zekerheid aangekeken. Toen had ze mijn vader rustig verteld dat hij weg moest gaan en niet moest maken om ooit nog maar eens terug te komen."
We zijn naar het midden van het (soort) bos gelopen en daar zijn we op een bankje gaan zitten. Het is een mooi houten bankje en er staan ook verschillende bloemen bij het bankje. Het lijkt of ze geplant zijn en ergens verwacht ik dat Cole dat heeft gedaan.
"Weet je?" zegt hij en hij kijkt mij vragend aan na de stilte. "Op zich is het niet erg dat ze mijn moeder beschermden. Maar het is zo dat ik erg aan mijn vader gehecht was en doordat mijn moeder er zo achter gekomen was. Heeft ze hem verteld dat hij ons nooit meer mocht zien. Dus eigenlijk ben ik door Zach en Summer mijn vader verloren."
Ik kijk hem geschokt aan. Ik ben dan misschien mijn moeder en zus verloren, maar ik kan me niet voorstellen dat ik mijn moeder niet meer zou zien als ze nog wel leefde. "Ik begrijp het. En sorry dat ik me er mee bemoeide. Maar wij zijn vrienden dus ik wou graag aan jou kant staan, maar ik wist dus niet dat er iets gebeurd was, dus ik was onvoorbereid." zeg ik .
Cole kijkt mij met een glimlach aan. "Het geeft niet. Het lucht ergens wel op om het verhaal een keer verteld te hebben."
Ik kijk hem met een glimlach aan. "Blij dat ik je van dienst kan zijn." zeg ik waardoor hij in de lach schiet. "Wees gerust hoor, ik zal het niet doorvertellen."
Cole kijkt mij opgelucht aan alsof hij dat net wou gaan vragen. "Weet je, ik snap niet hoe jij nog zo vriendelijk en leuk en lief tegen iedereen kan blijven doen als je vader je in elkaar heeft geslagen." zegt hij opeens.
Ik kijk hem verbaasd aan, die had ik niet zien aankomen. "Er bestaan maskers. En ik heb er meerdere." zeg ik terwijl ik naar de grond kijk.
Cole slaat zijn arm om me heen.
"Dat ken ik." zegt hij. "Weet je. Ik maak ook gebruik van maskers, anders zouden Morgan en Nathan al lang weten hoe groot mijn familie was en dat mijn vader niet meer thuis woont."
Ik kijk hem aan en ik zie dat hij het niet vervelend vindt dat zijn vrienden niks weten. Ook dat ken ik, ik wou mijn vrienden ook zo ver mogelijk van mijn pijn en verdriet afhouden.
"Maar. Ik hoorde aan je stem in de logeerkamer dat je trots bent op de tuin. Dus zullen we die nog verder bekijken?" zeg ik, als afleiding en ik ben erg benieuwd naar de tuin.
Cole kijkt blij. "Je moet het niet verder vertellen. Maar ik vindt het leuk om met planten en bloemen bezig te zijn. Die bloemen hier heb ik ook geplant." zegt hij waardoor mijn vermoeden van eerder bevestigd wordt.
"Is niks ergs aan. Ik vind het mooi dat je het doet. Maar laat me de rest maar zien." zeg ik en we staan op en we lopen verder.
Cole leidt ons naar een soort bloementuin. En ik kijk mijn ogen uit. Er zijn heel veel bloemen en geen enkele ziet er slecht uit.
"Heb jij dit echt allemaal gemaakt?" vraag ik en kijk hem verwonderd aan.
Zijn blik verandert en hij schudt zijn hoofd. "Nee, mijn vader was van beroep tuinman en hij is hiermee begonnen. Maar ik heb wel het meeste gedaan."
Ik kijk de tuin rond en zie kleine verschillen, sommige planten zitten net iets minder ver in de grond. Zien er net eventjes wat slechter uit. En ik weet dat zijn degene die Cole niet heeft geplant.
Na een tijdje gaan we weer terug naar het huis. Zachary kijkt Cole vragend aan, maar Cole reageert er niet op. Ik weet nu de reden dus het enige wat ik doe is even glimlachen en dan loop ik achter Cole aan naar de logeerkamer. Als ik de kamer binnen kom doe ik de deur achter mij dicht.
"Oké. Ik weet nu wat er is. Maar ik weet ook dat iemand zo weg kan zijn. Dus laat het alsjeblieft achter je en ga weer normaal tegen ze doen." zeg ik want op momenten als dit mis ik mijn zus heel erg ondanks dat we elkaar niet altijd mochten.
Cole kijkt mij boos aan. "Je weet nu mijn rede en nu wil je dat ik weer normaal tegen ze ga doen?!" zegt hij op boze toon.
Ik kijk hem boos aan. "Kom eens bij de realiteit! Je vader heeft je moeder bedrogen met haar beste vriendin. En je moeder heeft hem gezegd dat hij jullie nooit meer mag zien. Summer en Zach hebben daar niets mee te maken. Ze hebben er alleen voor gezorgd dat je moeder weet wat je vader deed. Maar zij hebben hem niet uit huis gezet of gezegd dat hij jullie nooit meer mag zien!"
Cole kijkt mij verbaasd aan. "Weet je? Eigenlijk heb je gelijk." zegt hij verbaasd.
Ik kijk hem glimlachend aan. "Goh. Je meent het."