``44``

Sam is een schat van een jongen. Ik besef nu pas dat ik voor me uit zit te dromen. Snel poets ik mijn tanden en ga naast Sam in bed liggen. Lang lig ik stil maar ik ben zo onrustig. Ik draai me om en kijk naar de rug van Sam. Het lijkt net alsof ik nerveus wordt omdat ik naast Sam lig. Ik draai me boos om. Waarom zou ik in hemelsnaam nerveus zijn door Sam. Ik ga overeind zitten en merk voor de eerste keer dat ik geen last heb van mijn schouder. Ik stap uit bed en besluit door het boek van mijn moeder te bladeren. Om de jongens niet te wekken loop ik naar de balie. De man kijkt even op maar gaat dan gelijk door. Ik ga tegen over de balie zitten en open mijn boek. Even blader ik door het boek maar alles wat ik lees gaat langs me heen. Als ik besef dat het niet gaat werken doe ik het boek dicht en kijk ik naar de man achter de balie. ‘mag ik iets vragen?’ de man kijkt gelijk op. Duidelijk geschrokken knikt hij. Ik sta op en loop naar hem toe. ‘waarom is de kamer zo goedkoop?’ de man lacht even en sluit het register. Er is iets vreemds aan de hand. ‘is hier ooit iets vreemds gebeurt?’ ik herinner me dat Sam dat ooit had gezegd. En het had gewerkt bij hem. Dus waarom niet zelf proberen. De man schuifelt zenuwachtig op zijn stoel. ‘eigenlijk mag ik dit niet zeggen, maar…’ de man kijkt omzicht heen om er zeker van te zijn dat er niemand anders is dat allen wij tweeën. ‘ja, er is iets vreemds met die kamer’ hij pakt het register en schuift het naar me toe. ‘elke keer als er mensen komen en in kamer 13 slapen, gebeuren er onverklaarbare dingen’ ik open het boek en kijk naar de dagen in het register. Onze namen staan met potlood geschreven terwijl de rest met pen is. ‘elke keer als er mensen slapen, dan doen ze dingen met elkaar’ ik sluit het boek en buig naar voor. ‘wat voor soort dingen?’ de man wordt nu nog nerveuzer dan hij al was. Er klinkt een dove bonk en ik kijk op. ‘lieverd, waar heb je het over met deze mooie jongen dame’ snel deins ik een stuk naar achter. De vrouw die achter de balie tevoorschijn komt kijkt me streng aan. Ze lijkt me het type stiefmoeder dat uit een sprookje is weggelopen. ‘oh, het spijt me, mevrouw. Ik kon niet slapen, maar ik ga het weer proberen’ de vrouw knikt en ik loop weg. Als de deur dicht is hoor ik gelijk hoe de vrouw de man uitscheld.