Finally a good day!

Jack, Mary, Toby en ik zaten in de trien onderweg naar het station waar mijn ouders al op ons stonden te wachten. ze keken alleen alsof ze Jack al meteen niet mochten. Robin daarintegen kwam of hem af gehobbeld en zei met een lief stemmetje: 'Hoi, ik ben Robin. Melody's adoptie broertje maar het voelt alsof we echt broer en zus zijn!' Jack zat te kijken alsof hij niet wist wat hij moest doen. maar het tegendeel bleek. hij bukte en gaf Robin een knuffel. best lief om een moordenaar een jongetje van 5 te zien knuffelen.
pap en mam zaten met een blij gezicht naar het lieve tafereel te kijken totdat het werd onderbroken door een hevige regenbui. we gingen zo snel mogelijk naar de rijtuigen en gingen op huis aan.

daar aangekomen was er eerst een compleet verhoor onder het eten terwijl ik met een rood hoofd doodstil zat te eten.
nadat mijn ouders genoeg wisten hadden ze het idee dat het eindelijk goed is. dat ze hem accepteerde gaf mij ook een goed gevoel.

ik lag in bed en dacht nog net voordat ik ging slapen 'ah... eindelijk een goeie dag zonder teveel gedoe...'
maar ik juichde te vroeg...