038.

Brief na brief lees ik die avond, de jongens hebben eten besteld en zelfs aan tafel lees ik nog de brieven die Zayn me steeds aan blijft geven. Ik lees de brieven in een moordtempo door maar ik zorg er ook voor dat ik elke letter goed in me opneem. De ene keer verschijnt er een lach op mijn gezicht en de andere keer lopen er tranen over mijn wangen. Het is alsof ik het afgelopen jaar niet weg ben geweest uit Marissa haar leven, alles wat ze me normaal zou vertellen of smsen heeft ze opgeschreven. Blijkbaar was ik ook de eerste die te horen kreeg dat ze met haar long time crush heeft gezoend. Althans, ze had het bijna meteen geschreven in een brief aan mij. Haar crush was Jonas en volgens de brieven hebben ze sinds twee maanden ook een relatie. Een glimlachje verschijnt op mijn gezicht want ik weet zeker dat die twee goed bij elkaar passen. De vrienden van mijn broer, die eigenlijk ook als mijn broers aanvoelde hadden me ook af en toe een kaartje of iets dergelijks gestuurd. Meestal waren het korte berichtjes dat alles goed met ze ging en dat ze hun zusje missen. Na het eten zijn we weer terug in de banken gaan zitten. Twijfelend hadden de jongens gevraagd of ze de tv aan mochten zetten. Ik zit helemaal verdiept in de brieven en zij hebben er natuurlijk ook niks aan om mij alleen maar te zien lezen. Terwijl ze naar de tv kijken voel ik toch de blik van de jongens op mijn lichaam branden. Allemaal houden ze me goed in de gaten voor het geval ik een of andere uitbarsting of aanval krijg. Het geeft me een veilig gevoel want ik weet zelf niet hoe ik op deze brieven reageer maar tot nu toe gaat het best goed. Beter dan ik zelf had verwacht.

Met een zucht vouw ik uren later de laatste brief dicht. “er is nog een brief en 4 pakketjes over” mompelt Zayn terwijl hij op staat. Op de tafel ligt nog steeds een beetje post van vandaag. De jongens vestigen hun aandacht ook weer op mij, vijf nieuwsgierige gezichten kijken me aan en voorzichtig open ik de eerste doos. Meteen schud ik mijn hoofd, dit is typisch een actie voor Marissa. In alle vier de pakketjes zit een soort van pret pakket van bands waar we altijd samen naartoe gingen. Nieuwe T-shirts/hoodies, nieuwe cd’s en foto’s met een uitgebreid verslag hoe het concert was van die band. Alle shirts, de cd’s en alle andere prullaria worden doorgegeven aan de jongens die alles aandachtig bekijken. Aan het handschrift op het laatste pakketje kan ik zien dat het niet van Marissa is. Verbaasd open ik het pakketje, het eerste wat ik zie liggen is een grote rode enveloppe met mijn naam er op, niet te missen. De jongens die net nog vrolijk aan het praten waren over de shirts etc zijn ook stil gevallen. Alsof het iets breekbaars is pak ik de enveloppe voorzichtig uit de doos. Voorzichtig haal ik een grote kaart uit de enveloppe, een getekende pinguïn siert de voorkant. Aan de manier waarop het getekend is weet ik al meteen van wie deze doos komt. Met mijn vingers trek ik de lijnen van de pinguïn na, het is al jaren geleden dat ik deze pinguïn voor het laatst heb gezien. Martijn tekende hem altijd voor me, het was ook zijn bijnaam voor mij. Waarom is voor mij nooit echt duidelijk geweest, hij heeft het me nooit echt uitgelegd ofzo. Mijn ogen laat ik glijden over de tekst die hij in de kaart heeft geschreven. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Louis al tussen de spullen die in de doos zitten aan het zoeken is. Voor even hou ik mijn adem in als ik zie wat Louis in zijn handen heeft, snel scan ik met mijn ogen de tekst door in de hoop dat het niet is wat ik denk dat het is. Maar mijn ogen blijven haken op een stuk tekst dat het helaas toch bevestigd. “Ik heb twee kaartjes voor ons concert op 5 mei in de doos gedaan. Ik weet dat deze dag moeilijk voor je zal zijn, voor mij is het al moeilijk en voor jou moet het gewoon een hel zijn. Toch hoop ik je daar te zien, samen kunnen we ons door die dag slepen. Als je wil kan je iemand meenemen, ik weet niet of je daar vrienden hebt gemaakt? Van Marissa hoorde ik dat je de laatste keer dat ze je zag, je nog steeds niet praatte. Schaam je niet om alleen te komen, Huub gaat met ons mee en ik zal hem verplichten om in de zaal te gaan staan zodat je niet alleen hoeft te staan als je komt. Als je overdag al naar ons toe wil komen mag dat altijd, ik zet mijn telefoonnummer onder deze brief dan kan je altijd iets laten weten. Ik hoop dat je komt. Please? Xxx Martijn” Een zucht verlaat mijn mond, ik weet echt niet wat ik moet doen en het feit dat de jongens de kaartjes nu hebben gezien betekend eigenlijk dat de keuze al voor me gemaakt is.