Two.

De dagen, nee de maanden die ik hier had door gebracht waren lang geweest, maar daar kwam gelukkig vandaag een eind aan. Langzaam liet ik me van het bed glijden en keek ik nogmaals de ruimte door. Dit ziekenhuis ging ik nog wel vaak zien. "Kom je lieverd?", mijn vader stak zijn hand uit en ik legde die van mij erin. Buiten begeleide mijn vader me naar een grote zwarte auto.

"Vertel je me nu wat er is gebeurd?", ik had werkelijk geen idee hoeveelste keer dit werd dat ik dit vroeg. "Ga zitten" beval mijn vader me en hij zelf nam ook plaats op één van de stoelen. "Wel, ik weet het niet precies maar je voelde je rot en rende naar het park. Even later wende je weer terug naar ons huis en had je de grote vrachtwagen achter je niet door.. hij raakte je", eigenlijk had ik mijn vader nog nooit zien huilen dit was voor de afgelopen dagen, maanden al de zoveelste keer dat hij zijn tranen losliet. "En nu heb je een groot deel van je geheugen verloren.." maakte hij zijn verhaal af. Terwijl hij het woord had - had ik alleen simpel geknikt, meer stond me immers niet te doen. "Had ik nog meer vrienden dan Courtney en Zayn?". Courtney en ik hadden een hele hechte band vanaf een hele vroege tijd, vandaar dat ik me haar nog herinnerde. Alleen kon ik de tijden dat we ouder waren niet me tevoorschijn halen. Zayn had me veel bezoekjes gebracht samen met Courtney in het ziekenhuis, ik had hem een soort van opnieuw leren kennen. "Je nam nooit vrienden mee naar huis, maar zo ik me kan herinneren was je bevriend met Courtney, Zayn en Dylan" verklaarde hij. "Kan ik even naar Courtney toe?" smeekte ik hem aangezien ik echt nood had aan een aantal verklaringen, meerdere over mijn liefdesleven en daarmee kon mijn vader me niet ver helpen. "Ik breng je wel even" knikte mijn vader en niet veel later stond ik voor het huis van Courtney. Mijn vader liet nog even trots zijn toeter horen en verdween vervolgens de straat uit. Nadat ik op de bel had gedrukt werd de deur geopend en drukte iemand me dicht tegen zich aan. "Ik heb je zo gemist" snikte Courtney toen ze me binnen liet. Natuurlijk had ze per dag sowieso één bezoek aan me gebracht in het ziekenhuis. "Zayn zit ook boven" deelde ze mee en tegelijkertijd klonk er een jongensachtige, maar toch een mannelijke stem. "Star", Zayn spreidde zijn armen en ik liet me er gemakkelijk invallen. Zayn en Courtney hadden allerlei vragen op me afgevuurd, en nu was het mijn tijd. "Hoe stond het met mijn.. liefdesleven?" mompelde ik en ik speelde wat met het kussen wat ik strak tegen mijn buik aanklemde. Zayn en Courtney wisselden verschillende blikken met elkaar uit waarvan ik niks uit op kon maken. "Waar is Dylan eigenlijk?" besloot ik het vorige onderwerp af te sluiten. "Dylan?", Courtney liet haar wenkbrauwen in de lucht schieten terwijl Zayn zijn naam nogmaals vragend herhaalde: "Dylan?"

__
Bedankt voor jullie reacties en welkom abo's