18: de dagen vlogen voorbij

"Dus..." begon Liam, en iedereen keek hem vragend aan, "wij gaan samenwerken?" ging hij verder. "ja lijkt mij in ieder geval leuk" zei ik en de jongens leken ook enthousiast. "dan moet ik dat even bij mijn manager melden en dan wordt dat geregeld" meldde ik, "is jou manager zo makkelijk?" vroeg Harry verbaasd, "ja eigenlijk wel, hij regeld gewoon alles, maar ik keur het eerst goed ik doe namelijk geen dingen die ik niet wil" zei ik weer.

We stonden nog een tijdje te praten voordat ik naar huis reed, toen ik thuis kwam stuurde ik een e-mail naar mijn manager en derest van de dag vloog voorbij.
De volgende dag was ook om voordat we het doorhadden, ondertussen stond ik op het vliegveld en had ik Cole en Dylan net afgezet. Hoe rot ik het ook vond dat ze weggingen, dit betekende ook dat over 3 daagjes Cat zou komen.

Ik zat rustig op de bank toen ik me ineens het briefje herinnerde, ik pakte het briefje uit mijn tas.

Sinds de dag dat ik jou heb ontmoet krijg ik je niet meer uit mijn hoofd.
Je bent het mooiste en liefste meisje dat ik ooit heb gezien

Nog steeds vroeg ik mezelf af van wie het briefje was, maar ik had geen idee wel hoopte ik op iemand.

Ik ging nog rustig voor de tv hangen nam een douche en ging op tijd naar bed.
De volgende ochtend zag ik een berichtje van Desmond, mijn manager, hij zei dat hij het zou bespreken met de manager van de jongens en dat hij het mij zo snel mogelijk liet weten.
Ik stapte in mijn auto en reed naar de Starbucks zoals iedere ochtend, ik liep naar binnen en zag een bekend gezicht. Een jongen met een grijze beany waar een paar plukken haar onderuit staken.
"Goedemorgen, je vermomming zuigt best wel vandaag" lachte ik en ik ging zitten.