Hoofdstuk 4; Avond & Lenore

Lavia lag in haar slaapzaal mt Shauni en Lorainne, Lorainne was bezig met haar huiswerk en Lavia las een boek. ''Dus, hoe staat het met jou punten?'' vroeg ze. Lorainne antwoorde, ''Slecht, heb je al eens gezien hoe mijn ogen in mijn hoofd staan!''. Lorainne keek haar aan met verschrikkelijke uitgeputte ogen. ''Wow, mischie moet je beter slapen. Het is inmiddels al 1 uur.'' Ze ging verder met lezen. ''NEE!'' riep Lorainne. ''Ik moet mij huiswerk afmaken anders zak ik!''. ''Oke oke rustig, het was maar een voorstel'' zei Lavia snel. Shauni ging schoot opeens omhoog en zei in paniek. ''Stronk.. Stronk! Ze wilt dat ik voor haar buig en haar voeten kus! Dat wil ik niet!'' Zei ze half huilnd. Lavia keek op van haar boek. ''Dan zeg dat haar!'' zei Lavia kalm. ''Juist.. Juist'' Shauni viel naar achteren en sliep meteen weer. ''Was die wel wakker?!'' vroeg Lorainne, ''Ik denk het niet.''

Het was al ochtend, Lavia had afgesproken met Shauni bij Zweinsveld. Ze liep daar en hoorde ochtendvogels fluiten. Toen zag ze Shauni staan met een meisje van Zwadderich, het meisje had lang zwart krullend haar. Het meisje pakte haar toverstaf, Lavia kwam schreeuwend aanrennen. ''Hé wat moet dat!'' Ze keek naar het meisje, raar genoeg leek ze heel erg op Shauni. ''Rustig Lavia, dit is me zusje Lenore Torres''. ''Aangenaam'' zei Lenore vriendelijk ''Lenore ze is een vriendin van mij, je hoeft niet gemeen tegen haar te doen''. ''Shauni ik ben me tas vergeten bij kruidenkunde, loop je even mee?'' vroeg Lenore. De twee meisjes liepen richting de kassen, Lavia bleef alleen achter. Ze ging op een bankje zitten en bekeek Aaron die ze uit een winkel zag lopen, hij verdween al snel in de verte. ''Hé jij! Wat zit jij daar enzaam, heb je geen vrienden!'' zei een stem achter haar. Ze keek om en zag 2 jongens van Zwadderich. Ze kwamen naar haar toe. ''Wel, jij ziet er uit als een lekker stuk taart!'' zei de dikkere. ''Blijf uit mijn buurt!'' snauwde ze, ''I-ik kan zo een klassenoudste halen als het nodig is!''. De jongens waren duidelijk boos geworden en kwamen dicht bij haar staan. ''Kwast, geef me die tak eens!''. Lavia pakte in een flits haar toverstaf, ''Jullie blijven van me af!''. Haar hand met haar toverstaf trilde als een rietje, ze wilde niemand pijn doe en blufte om een spreuk te doen. Ze zag nit dat in de achtergrond de jongen haar kat optilde en treiterde haar. ''Die heb je niet nodig'' zei de blonde jongen en hij pakte haar toverstaf en brak hem als een takje, haar toverstaf viel in 2 stukken op de grond.