14. POV Vita

Langzaam vallen mijn ogen dicht en val ik weer in een zwarte gat.

POV: Vitta 8-mei-2009

Het was al meer dan een maand geleden dat Ilma een neppistool trok. Na de uitval van Ilma was ik zo geschrokken. Ze schreeuwde opeens en toen was ze weg.
Waarom zij? Ze is een aardige meid en ik weet zeker dat er meer achter zit. Een keer hoorde ik haar schreeuwen in haar slaap over de naam Danney. Maar wie is Danney dan.
Is hij haar vriend of ex-vriend of heeft hij haar wat aangedaan en dreigt hij nu.
Het is hartstikke stil in de groep wat eigenlijk al was maar goed maar nu is het nog stiller.
Net hebben we gehoord dat ze in coma ligt en het slecht met haar gaat. De chef van de kliniek kwam net praten met de groep en vertelde dat ze even door gedraaid is maar waarom weten ze niet.
Ze moet hulp helpen maar waarom accepteer ze het niet en ik weet zeker dat er een reden is maarja ze ligt in coma dus ik kan niks doen.

Ik dacht aan thuis hoe zou het nu met mijn moeder gaan ze ligt vast dronken op de bank met een andere rare gast.
Tja en waarom ik nou hier zit omdat ze vinden dat ik mijn verdriet niet goed verwerkt over mijn vader en mij broertje die zijn verongelukt een jaar geleden.
Mijn moeder stortte zich in de drank en ik in van alles. In roken en drugs en rare dingen.
Ik kan een gaap niet onderdrukken en besluit maar te gaan slapen.
Toen ik was omgekleed stapte ik in bed en belande in een zwarte gat in dromenland.


Klein stukje ik weet het maar ik ben een beetje inspriatieloos. En het kan ietse langer duren voor dat er een nieuwe stukje komt.