Chapter fifty-four.-Amber.

Jo-Ann lag in mijn armen. En nee, dit was geen droom. Dit was echt. Jo-Ann Payne. Onze mooie dochter, lag daar. Liam drukte een kus op mijn wang en opende de auto deur. Ik zette Jo-Ann voorzichtig in het autostoeltje en ging voorin in de auto zitten. Liam kroop achter het stuur. 'En, hoe voel je je?' 'Kijk naar Jo-Ann dat zegt genoeg. Ik kan niet gelukkiger zijn, Liam, ik heb jou, ik heb Jo-Ann, Abigail, Niall, Harry, Louis en Zayn.' De auto stopte voor de auto. Wij gingen naar onze kamer. Ik legde Jo-Ann in het wiegje, en ging op het bed zitten. 'Amber?' 'Ja.' 'Ik heb eens zitten denken. Misschien is het beter als we verhuizen. Hier tegenover staat een huis te koop. Het is heel mooi, groot. Dan hebben we onze eigen plek. Even wat meer rust. Hier lijkt het net een studentenhuis. Jo-Ann verdient een betere plek om op te groeien, en zo kan de rest van de One Direction family ook langskomen. Snap je?' 'Meneer Payne, ik denk dat dat misschien wel je beste idee ooit was.' Hij keek me lachend aan en drukte een kus op mijn lippen. 'Als je wilt kunnen we wel eventjes contact opnemen met de eigenaren.' Liam liep de kamer uit en kwam na een paar minuten terug, met de laptop in zijn handen. Hij klikte een huizensite aan en stuurde een mail. 'Ik ben benieuwd.' zei hij. Ik gebaarde dat hij stil moest zijn, Jo-Ann sliep net.

---
Next chapter will be the epilogue. Omg. I think I'm going to cry. Maybe I'll make a part two. But that will be after my school vacation. I've got to work really hard atm. Oh, and follow; @xCaitlinPayne en @xx Dmii

Hahah de laatste zonder spatie, maar anders komt er n irritante smiley. Oh, en houd je abo, want ik zal hier een link plaatsen voor een eventuele part two. Zet hieronder of ik nog een part two moet maken ooit, of dat dit echt een crappy verhaal is en ik er nooit meer naar moet kijken, ofzoiets, Verzin het maar