~11~

Verlangend keek ik naar de donkere lucht. Ik wilde zo graag gaan jagen, aangezien ik lang niet was geweest. Maar ik kon ze hier niet onbeschermt achterlaten. Dat zou wreed zijn. Ik zou wel wachten totdat er iemand langskwam. Achter me waren Seth, Jacob en Renesmee al lang in slaap gevallen, waardoor ik alleen was. Heel alleen. Ik was het niet gewend alleen te zijn, aangezien ik bijan altijd bij vampiers was, die nooit sliepen. Ik wilde ook slapen. Alles vergeten en in je eigen onderbewuste zijn. Dromen over onzinnige dingen, waar je later niets van snapte. Maar dat kon nu niet meer, en dat allemaal door die ene vampier. Siobhan. Ik was haar wel dankbaar, anders was ik allang dood geweest. Ze hadden me gered toen mijn ouders me verlieten. Ik hoorde geritsel uit het struikgewas, en keek verbaast op. Mijn ogen scande de omgeving, terwijl ik mijn zintuigen aanscherpten. Toen ik verder niets hoorde ging ik terug naar de grot. Ik plantte me tegen Seth aan, en hoorde zijn hart onbewust sneller kloppen. Ik grinnikte kort, en begroef mijn gezicht in zijn zachte vacht. Het rook naar het bos, en shampoo, wat me een veilig gevoel gaf. Als Seth hier was, kon ik alles aan.