Vuurnatie - 150

De volgende ochtend vertelde ik Keylina wat Yue gezegd had. Gelukkig ging ze meteen akkoord. Na het ontbijt stuurde ik iemand weg om Diana te halen. Tot mijn verbazing werd ze wat later geboeid binnen gebracht.
“Wat is dit?”, vroeg ik kwaad. “Ik zei haar te halen, niet arresteren.”
“Ze weigerde mee te komen”, zei de soldaat. Ik trok mijn wenkbrauwen op.
“Wel, Diana, klopt dat?” Ze zei niets en keek me enkel kwaad aan. Ik zuchtte, dit zou moeilijk worden. “Maak haar los”, beval ik.
“Maar…”
“Ik duld geen protest.” De soldaat maakte haar los. “Diana, kom mee”, zei ik streng. Aarzelend volgde ze me. Ik liep recht naar mijn kamer.


“Zo”, zei ik vriendelijk. “Wat is er? Waarom wilde je niet meekomen?”
“Waarom zou ik?”, siste ze kwaad.
“Waarom niet, Diana?”, drong ik aan.
“Je bent een monster!”, schoot ze uit. “Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, maar je martelt de stam, je hebt geen begrip voor ons, geen respect!”