De 100e Hongerspelen - 21

“Dat lijkt me een goed idee”, zei Effie. In tegenstelling tot vroeger was ze trots op district twaalf en vond ze het een eer om hen te mogen begeleiden. Bovendien vond ook zij de Hongerspelen afgrijselijk, en had ze dus absoluut geen problemen meer met wat rebellie.

“Ik ga met Toista praten, de mentor van elf”, verduidelijkte Katniss even voor Vania en Ian. Eigenlijk was het tegen de regels, maar ze wist dat niemand haar zou verraden.
“Ik ga mee”, stemde Peeta in. Katniss liep naar haar kamer en kwam terug met een boek. Ze gaf het aan Vania.
“Bekijk dit al maar even terwijl we weg zijn, er staan ontzettend veel planten in”, glimlachte ze.
“Is dat het boek van je moeder, mam?”, vroeg Ian verbaasd. “Je was er altijd zo zuinig op.”
“Er mag ook niets aankomen, maar jullie hebben het nodig nu. Ik vertrouw erop dat je er zorgvuldig mee omgaat.”
“Dat zullen we doen”, beloofde Vania.
“Oh, en euh, mam?”, zei Ian. “Ik heb Adriënne weer gezien daarstraks, ze zat bij de spelmakers.”
“Wat?”, schrok Katniss.
“Ik had de indruk dat ze zich er niet op haar gemak voelde”, vertelde Ian verder. “En toen we Rue te hulp waren geschoten leek ze dat goed te keuren.”
“Dan zal Snow haar wel gedwongen hebben”, zei Peeta. “Adriënne zou dat nooit voor haar plezier doen.”
“Je hebt gelijk”, zuchtte Katniss. “Nou jongens, goed studeren hoor, we komen zo snel mogelijk terug.”
“Oké, tot straks”, glimlachte Vania. Ian knikte enkel.