De 100e Hongerspelen - 17
Rue aarzelde even, maar Xandrijn gaf haar zacht een zetje. Zelf ging hij terug naar het speerwerpen.
“Sorry, maar onze mentor vroeg me om tijdens de training een oogje op Rue te houden”, verontschuldigde hij zich.
Vania en Ian keken elkaar aan toen de uitleg klaar was.
“Nou, zullen we eerst maar wat strikken gaan leggen?”, stelde Ian voor. Hij wilde Vania geruststellen door haar eerst iets te laten doen waar ze goed in was. Vania knikte opgelucht en samen liepen ze naar het onderdeel, hand in hand. Het ging hen best goed af, en na wat basisknopen leerde de trainer hen ook een aantal vallen voor gevorderden, waar ze niet alleen dieren maar ook tributen mee konden verschalken. Vania probeerde goed op te letten, maar haar oog viel op het kleine meisje van elf dat zich duidelijk niet op haar gemak voelde.
“Waar kijk je naar, lieverd?”, vroeg Ian.
“Sorry, ik was even afgeleid”, verontschuldigde ze zich.
Rue keek om zich heen. Waar was Xandrijn? Ze was het beu bij de planten, ze had al wel wat bijgeleerd, maar wat moest ze nu doen? Ze vond dat ze wel mocht stoppen, er waren al meer personen van plaats gewisseld.
Rue werd bang toen ze Xandrijn met messen zag gooien, maar hij was de enige aan wie ze het kon vragen, dus ging ze aarzelend naar hem toe. Zenuwachtig keek ze om zich heen, bijna iedereen die ze zag was met wapens bezig. Ze schrok toen ze per ongeluk tegen iemand opbotste, ze had hem niet gezien.
“Smerig klein beest, kijk eens uit”, schreeuwde de jongen kwaad, en hij duwde haar omver. Rue viel op de grond en begon zachtjes te huilen. De anderen die bij de jongen stonden begonnen te lachen.
Vania keek op toen ze iemand hoorde schreeuwde, en schrok toen ze zag dat de beroeps het meisje uit elf omver gooiden. Ze rende er heen, dit kon ze niet laten gebeuren. Ian volgde haar onmiddellijk.
“Gaat het?”, Vania knielde bij het meisje.
“J-j-ja”, stamelde Rue. Vania hielp haar recht.
“Hoe heet je?”, vroeg ze zacht.
“Rue”, fluisterde ze.
“Ik ben Vania.” Ze keek of Rue erg gewond was geraakt. Gelukkig waren het maar een paar schrammen, en iets wat een blauwe plek zou worden. “Kom, we gaan je even laten verzorgen.”
Reageer (4)
Ik hoop dat die gast die Rue omver duwde een pijnlijke dood sterft
1 decennium geledenoh Vania en Ian zijn zo lief
1 decennium geledensnel verder
yes vania en ian doen wak van ze verwacht
1 decennium geledensnel verder(K)
awwww cute
1 decennium geleden