#O1.

'Ik was het!'
Warme tranen stroomden over mijn gezicht.
'Je luistert niet! Ik was het, die werd gekozen.'
Katlyn drukte me tegen zich aan. 'Stil maar.'
Maar ik was niet stil. Ik wist het, ik had het gedroomd.
Het was levensecht.
'Noalynn Cassidin, district 13.'
Ik kreeg een stekende pijn in mijn achterhoofd. 'Auw!'
'Ssst,' zei Kat. 'Stil maar. Stil maar. Ga maar weer slapen.'
Ze gaf me een nachtzoen, en liet me weer alleen.
Maar slapen kon ik niet meer.
Ik stond op en liep rond in mijn kamer. Voor de spiegel bleef ik staan. Daar zag ik een meisje met zwart haar, een bleek gezicht, blauwe ogen en rode lippen. Ik was dertien, maar ik zag er ouder uit. Eerder veertien, of vijftien. Vroeger had ik kort haar. Nu had ik lang haar om de lelijke brandwonden in mijn nek te verbergen.
Die ene dag, in December.
Het was vandaag precies een jaar geleden.
Vandaag was de dag van de trekking.
Ik ging het worden, ik wist het zeker. Ik deed de deur open, en liep naar buiten. Ik liet mijn tranen lopen. Ik wist het zeker.