The first day of school

Nu rij ik voor het eerst naar Forks High. Ik ben echt super zenuwachtig. “Wat als ze me niet mogen. Of ze vinden me raar.” denk ik. “dat vinden ze toch wel.” “ik ben gewoon raar” denk ik als ik de schools parkeerplaats oprij. Ik stap uit en er kijken wel wat mensen maar niet overdreven veel. Wat voor mijn gevoel dus wel zo was. Ik loop naar het administratie kamertje en ga naar binnen. Achter de balie zit een mevrouw. “kan ik je helpen” vraagt ze vriendelijk. “ehm... ik denk het wel. Ik ben Eden Roque.” “oh maar natuurlijk het nieuwe meisje.” zegt ze. “ja” ze bladert even door wat papieren en vind dan een plattegrond. Uit een kast pakt ze een rooster. En nog een paar papieren. “zo hier zijn je plattegrond en je rooster. Hierop staat welk kluisje je hebt en je code en Deze moeten alle leraren invullen in hun les.” “dat is alles succes op je eerste schooldag” “dank u.” Ik keek vlug even waar mijn kluisje was en propte mijn sleutel en jas erin. Ik prentte snel de plattegrond in mijn hoofd en keek even gouw wat en waar ik het eerste les had. “mentoruur..... saaaai.” Ik hoorde de bel en probeerde naar het lokaal te lopen. Ik verdwaalde een beetje en kwam halverwege de les binnen. “hallo jij moet het nieuwe meisje zijn, Eden Roque toch?” hoor ik de leraar zeggen. Ik mompel iets terug in de richting van een ja. “ik ben mevr. Adams je Mentor.” je kunt plaats nemen naast miss Cullen.” ze wijst naar een meisje dat erg veel weg had van een elf. Ik ging zitten en meteen draait het meisje naast me enthousiast om en steekt haar hand uit. “hoi ik ben Alice” zegt ze vrolijk. “eden” mompel ik terug niet wetend waarom ze zo vrolijk was. “vind jij dit ook zo saai?” “ehm.... ja nogal.” Opeens overspoeld ze me met vragen. “jij bent toch nieuw hier?” “waar kom je vandaan?” “vind je het leuk hier?” “waarom ben je verhuist?” toen ze zag dat de vragen me teveel werden zei ze: “oh sorry ik ben nogal nieuwsgierig.”
“oh maakt niet uit ehm.... ja, Sydney, ja en dat wou mijn moeder.” beantwoorde ik haar vragen. Ondertussen ging de bel. “wat heb je nu?” vroeg ze. “bio” “oh en daarna?” “even denken.... oh ja tekenen.” “oh leuk ik ook ik zie je dan.” zei ze heel opgewonden. “ehm ja zie je dan” mompelde ik terug.