Hoofdstuk 3; Bij het meer.

De zon stond laag aan de hemel, de eerste lesdag was voorbij gegaan. Vooral introductie lessen, waarbij Lavia ook haar afdelingshoofd kwam te weten. Het afdelingshoofd was Professor Pomona Stronk , Ze vond haar wel aardig. De hoofdmonitor was een meisje geworden genaamd Megan Blackfield. Lavia zat samen met Canisius, Megan, Roselia, Michelle, Aaron en Mary bij het Zwarte meer. Canisius en Aaron zaten verder weg tegen een boom, en ze zat zelf bij Megan, Roselia, Michelle en Mary in een kring te discusiëren wie ze leuke jongens vonden. ‘’Ik weet echt niet of ik het goed doe met Canisius’’ zei Megan, Waarop Michelle antwoorden, ‘’Geen zorgen, je bent een hele lieve meid’’. ‘’Mee eens’’ riep Roselia. Ze keken alle drie naar Mary en Lavia die nog geen antwoord gaven. Lavia was de hele tijd dromerig naar Aaron aan het kijken en had dus niet opgelet. ‘’Wat?’’ Zei Lavia geschrokken, ‘’Ow ja Megan je bent echt een hele lieve meid!’’ zei ze snel erna en keek blozend naar het gras, hopelijk zag niemand het. Mary begon te lachen en werd meteen gepord door Lavia. ‘’Ja Megan is een echte dame’’ riep Mary lachend en ze duwde een lange vlonde pluk achter haar oren. Megan deed meteen beledigd en ging met Michelle in een lang gesprek over liefde. ‘’En Roselia, hoe zit het met jou en de liefde!’’ Zei Mary op een grappige toon. Roselia antwoorde niet en begon te blozen. ‘’Oeh die heeft het te pakken hoor riep Mary meteen’’. ‘’’Mary houd eens op, heb jij een babbeldrankje gehad?!’ Riep Lavia meteen erachteraan. Mary stond beledigd op en zei ‘’Ik ben tenminste wel in een goede bui’’. Ze liep nu weg, En Lavia richtte zich weer op Roselia. ‘’Nou,’’ begon Roselia, Ze hapte even naar adem. ‘’Die jongen die ik dus leuk vind ligt in het ziekenhuis’’ Zei ze treurig. Lavia durfde niet te antwoorden. ‘’Misschien moet je even met Mary praten, die kan jou misschien helpen!’’ Ze stond op en liep naar de groep toe. Lavia liep richting Canisius.

‘’Wat doe je?’’ vroeg ze vrolijk. ‘’Ik teken Megan, geloof ik.’’ Antwoorde Canisius. Lavia keek naar het littekend op zijn gezicht, ze vroeg zich af hoe die daar aan kwam maar durfde het niet te vragen. ‘’Ho ik aan mijn littekens kom?’’ zei Canisius alsof hij haar gedachte kon lezen, hij bleef door tekenen. ‘’Het is een Magisch oog, Ik kan er veel mee zien wat er gebeurt om me-…’’ Er kwam opeens een zwarte stem, ‘’’Kunnen jullie naar jullie leerlingenkamers gaan. De klok gaat zo in, en volgensmij willen jullie dolgraag minpunten.’’ Zei Snape zonder toon in zijn stem.