Living forever 9.2

Tom
‘Waar blijft Siva nou?’ vroeg Max bezorgd.
‘Hij werd gek van ons en is even een luchtje gaan scheppen,’ zei ik schouder ophalend. ‘Siva komt heus wel weer terecht.’
‘Wat als hem iets overkomt?’ vroeg Jay nu ook bezorgt.
‘Wel het is niet zo dat ze hem echt iets aan kunnen doen,’ zei Nathan.
‘Hij komt heus wel weer terecht net zoals altijd,’ zei ik.
‘Zei het misschien niet kompleet,’ zei Nathan en Nathan en ik schoten in de lach.
‘Tom jij bent de laatste die daarom zou moeten lachen,’ zei Jay woedend. ‘Iemands hart eruit rukken is nou niet bepaald grappig!’ Ik probeerde mijn gezicht in de plooi te trekken iets wat niet echt lukte.
‘Je hebt helemaal gelijk,’ zei ik, maar op zo’n toon dat het klonk alsof ik het totaal niet meende, wat ik ook niet deed, en eerder met hem aan het sollen was. Nathan schoot nog harder in de lach en Max kwam ineens binnen lopen met een van zijn dikke, oude, muffige magie boeken.
‘O nee Max. Dat ga je niet doen!’ zei ik meteen. ‘Siva komt heus wel terecht en anders gaan we over een uur naar hem zoeken. Magie is helemaal niet nodig!’
‘Max, hij is nog geen half uur weg,’ zei Nathan. ‘Misschien wil hij gewoon goed nadenken of is hij tegen een boom inslaap gevallen!’ Jay grinnikt ondanks alles omdat idee.
‘Dat is meer een actie voor jou, Nath,’ zei hij. ‘Maar ik ben het met jullie eens magie is nog niet nodig, als hij over een uur nog niet terecht is gaan we hem zoeken.’ Ik sta op en neem het boek uit Max zijn handen.
‘Laat mij dat nou maar opruimen,’ zei ik. ‘Jij kan beter gaan slapen want je ziet er dood moe uit.’ Max knikte en liep naar zijn kamer terwijl ik naar de zolder liep om het dikke boek weg te leggen.
Ik legde het boek boven op een krat vol met nog meer magie boeken toen mijn hoofd viel op iets groots achterin de zolder. Ik liep verbaasd er naar toe en trok het laken van het grote verwerp af. Even bleef ik verstijfd doodstil staan. Toen schreeuwde ik het uit van afschuw.