007

Ik werd de kamer van Jessie ingegooid en ze deed het toen dicht. Ze plofte neer op haar bed en ik dumpte mijn tas op de grond. Jessie gaapte uitbundig en ze viel achterover op haar bed.
'Ga zitten' zei ze en ze wees naar haar bed. Ik knikte en ging zitten.
'Je ouders vinden het toch niet erg dat ik deze nacht blijf' zei ik voor de zekerheid, want ik wilde niet dat ze ruzie met haar ouders zou krijgen vanwege mij. Ik hoopte ook dat ik zou kunnen blijven, ik wilde niet alleen zijn in mijn huis. Ik kon me nog goed herinneren hoe ik starende blikken voelde. Wat natuurlijk onmogelijk was, wie wilde nou mij bespioneren. Ik had geen vader die bij de FBI of CSI werkte of een internationaal geheim had die wetenschappers kostte wat kost wilden hebben. Dus dat was uitgesloten. Ik was gewoon een normaal meisje.
'Doe niet zo gek, ze vinden het helemaal niet erg' zei Jessie en ze pakte haar tas en viste haar telefoon uit. Ze deed het snel in haar zak.
Zal ik het haar zeggen dacht ik. Zal ik tegen haar zeggen dat ik me niet eens veilig voelde in mijn eigen huis en dat het wel leek dat er elke weer iemand bij mij was en het leek wel of ik een beschermengel had. Nou een beschermengel die me de rillingen gaf.
'Hey waar zijn mijn sleutels?' zei Jessie verbaasd. Ze voelde in haar zakken en kontzakken. Ze kieperde haar tas op haar bed, maar haar sleutels waren nog steeds zoek.
'Je had ze toch nog toen we in de koffieshop waren?' vroeg ik.
Ze fronste en haalde een hand door haren. 'Ik heb geen flauw idee of ik ze nog had.'
Toen ze dat had gezegd hoorde we voetstappen. Ik draaide me om naar de deur. De deur ging open en ik zag een meisje tevoorschijn komen. Het was de zusje van Jessie. Ze had net als Jessie bruine krullen en grote blauwe ogen. Ze had lichte sproeten rond haar neus en er lag altijd een glimlach rond haar lippen. Ze lachte en huppelde naar me en ik omhelsde haar snel. Ze giechelde en ik liet haar los.
'Wat doe je hier Lily?' vroeg Jessie en er lag een vragende blik in haar ogen.
Lily giechelde weer en ze had haar wenkbrauwen opgetrokken, alsof ze iets wist wat wij niet wisten. Ze tuitte haar lippen.
'Ga je het nog vertellen of ga je wachten tot het kerstmis is' zei Jessie boos.
'Er wacht een jongen buiten, hij vraagt naar je' zei Lily ondeugend.
Jessie keek verbaasd. 'Een jongen?'
'Is het je vriendje?' vroeg Lily lachend. Ze rende om Jessie heen en schreeuwde hele tijd: 'Jessie heeft een vriendje!!'
'Lily mond dicht, ik heb geen vriendje' zei ze. Ze liep de deur uit en ik volgde haar.
Wie zou het kunnen zijn? We hadden niet echt jongens als vrienden dus het was echt een raadsel voor me.
We liepen de trap af en ik zag een schaduw bij de deur. Mijn ogen werden groot toen ik zag wie het was....