The beginning

-- 22.00 uur --

kumi viel op hijgend op haar knieën. 'tss na 3 jaar trainen kun je me nog steeds niet raken.' de spottende stem van haar vader deet kumi schrikken. 'als ik had geweten dat je zo zwak was had ik je 2 jaar geleden vermoord' ging haar vader verder. haar adem stokte, 2 jaar geleden had michio (haar vader) haar moeder vermoord omdat ze niet wou dat hioj kumi een wapen zou maken, al toen ze 1 jaar oud was had kumi tekenen vertoont van een uitzonderlijk sterke ninja te worden, iets wat haar vader goed kon gebruiken. 'je bent niets waard' hoorde ze michio mompelen. tranen van woede welde op in haar felbauwe ogen, ze hoorde dat haar vader zich omdraaide, 'waag het niet je rug naar me te draaien!! ik zal je bewijzen dat ik je tijd waard ben, dat ik wel sterk genoeg ben!!! riep ze met een schelle stem, ze voelde haar bloed sneller door haar aderen stromen en haar stem werd vaster, ze gromde van de pijn toen haar nagels groeiden en haar hoektanden in haar onderlip boorden, even sloot ze haar ogen en wanneer ze die weer opende leek alles helder. 'goed zo kumi, laat je woede maar gaan en gebruik die woede om mij te verslaan.' dat moest hij geen 2 keer zeggen, met een kreet van woede storte ze zich op haar vader...

-- 01.00 uur--

met een schok werd kumi wakker... een eenzame wolf huilde door de nacht. na even op bed gezeten te hebben besloot ze beneden wat te drinken te gaan halen. langzaam liep ze de trap af maar verstijfde toen ze licht uit de bureau van haar vader zag branden. ze spitste haar oren om te luisteren wat hij aan het doen was. 'michio mijn broer, is je dochter klaar voor in de oorlog te vechten het dorp hidden in the leaves moet zich nog steeds herstellen van de schade die de nine tails heeft aangericht.' kumi kende die stem... het was orichamaru haar oom, voorzichtig sloop ze naar de deur. 'je moet niet vergeten dat kumi nog maar 3 jaar oud is broer... de kans dat ze kan doden is zeer klein.' antwoorde haar vader. 'maar nu is het onze kans om het dorp te vernietigen! niemand verwagt nu een aanval!' de stem van haar oom klonk opgewonden. ze hoorde haar vader zuchten. 'kumi, denk jij dat je dit aan zou kunnen?' even verstijfde ze maar kwam toen in het deurgat staan. 'ja vader ik ben klaar om te doen waar u me voor heeft getraind.' antwoorde ze beleefd. er verscheen een goedkeurende glimlach op haar vader zen gezicht. 'zeer goed... morgenavond vallen we aan.' de 2 broers grijnsden gemeen naar elkaar.

- 3 dagen later 23.50 uur-

uitgeput zakte kumi op de grond. 3 dagen lang hadden ze gevochten, haar vader was vermoord door de hokage en haar oom was op de vlucht geslagen en had de overlevende handlangers meegenomen, maar kumi kon niet meer op haar benen blijven laat staan hem volgen. een paar seconden later viel ze bewusteloos neer.

--3th hokage pov--

terwijl je mannen het veld afspeurde voor overlevenden zat je peinsend naar het lijk van michio te kijken. hij had zijn vrouw hoshi vermoord maar wat had hij met hun dochter gedaan? 'lord hokage dit moet u zien!!' riep kakashi. meteen ging hij naar de plek waar kakashi stond. net toen hij wou vragen wat er aan de hand was verstijfde hij van verbazing. voor hun voeten lag een meisje van ongeveer 3 jaar haar blonde haren bedekte haar gezicht. voorzichtig buk je om het haar aan de kant te schuiven.wanneer je het gezicht van het kind ziet haal je opgelucht adem. 'het is hun dochter kakashi, wat een opluchting.' zucht je. 'wat gaan we met haar doen lord hokage?' even denk je na. ' we nemen haar mee naar het dorp... daar word ze opgevoed door een pleeggezin tot ze oud genoeg is om zichzelf te redden, net zoals naruto uzumaki.'