~ Hoofdstuk 26 ~

Opgeschrikt door het harde geschreeuw naast mij werd ik wakker uit mijn droom. Het was weer dezelfde droom geweest, elke keer weer datzelfde meisje. Maar op een onverklaarbare wijze waren er deze keer ook uilen in mijn droom voorgekomen. Verontwaardigd keek ik Ron aan, die als een schorre hippogrief stond te schreeuwen. Oh, nee, toen ik beter luisterde moest het iets van zingen voorstellen. Waarom moest hij me al zo vroeg in de ochtend hoofdpijn bezorgen? Zuchten liet ik mijn hoofd op het kussen zakken en probeerde verder te slapen, wat niet erg goed ging met al dat apengekrijs naast me. Gelukkig was ik niet de enige die er last van had en er vlogen al snel een aantal kussens door de slaapzaal heen, tegen Ron zijn hoofd aan.
'Ik probeer alleen maar de stemming erin te brengen' roept Ron verontwaardigd uit.
'Het enige wat jij er bij mij in brengt is hoofdpijn, dus alsjeblieft doe dat nooit meer.'
Grijnzend gooide Harry zijn laatste kussen tegen Ron's hoofd aan.

Dolgelukkig sprong ik rondjes om het met bord gevulde eten. Het ontbijt was zoals altijd weer heerlijk. Dit was het enige wat ik had gemist toen we met Kerst op het Grimboudplein waren, het geweldige eten. Met een diepe zucht begon ik aan mijn derde pancake, ze smaakte super! Gestoord door de post die arriveerde keek ik verontwaardigd op. Een grote, bruine bosuil lande boven op mijn pancake. Verontwaardigd hupte ik op en neer, wat dacht hij wel, zomaar op mijn eten landen? Herman haalde voorzichtig de krant uit de snavel van de uil. De uil boog zich voorover, pakte mijn pancake en vloog weg. Woedend sprong ik op en neer, waar haalde hij het lef vandaan?
Nog steeds chagrijnig begon ik aan een stukje spek te knagen. Herman had ondertussen de krant opengeslagen en staarde geschokt naar de voorpagina. Harry zette zijn jusbeker neer en leunde voorover.
'Wat is er aan de hand?'
'Dit geloof je niet...'
Verbijsterd legde ze haar krant neer op tafel. Met mijn mond vol spek hupte ik naar de krant toe en las de krantenkop op de voorpagina:
Massale ontsnapping uit Azkaban
Bij het artikel stond een bewegende foto van een opengebroken muur, gevangenen die verstrooid rondliepen en Dementors die doelloos om de muren heen zweefde. Geïntrigeerd bekeek ik de foto aandachtig. Boven, in de hoek van de foto, vloog een uil. Het was een kleine, lichtbruine kerkuil. Dezelfde uil als in mijn droom... Geschokt realiseerde ik me waar ik de uil van kende, waar ik het meisje van kende.