Living forever 8.4

Siva
Ik begon me mateloos te irriteren aan het gedrag van iedereen om mij heen. Het was avond en we waren aan het eten. Nou ja, eten. Tom maakte de hele tijd kotsgeluiden aangezien hij eten verschrikkelijk goor vond, Max had het vlees laten aan branden en de groente was te gaar dus hij zat maar een beetje in zijn bord scharellen met zijn vork, Jay keek boos naar het vlees dat Nathan at en Nathan keek boos naar de groenten die Jay at en ik zat er maar een beetje bij met een pijnlijke borst.
‘Jezus wat zijn wij toch een verknipt stelletje,’ flapte ik er uit. Max keek om zich heen en kwam tot de zelfde conclusie.
‘Ja inderdaad,’ zei hij en iedereen ging weer verder met wat ze aan het doen waren. Ik wilde gaan gillen, krijsen en heel hard wegrennen. Ik besloot het laatste te doen en sprint te de keuken uit. Ik wilde niet in onze immense tuin blijven hangen, dus ik rende verder het bos, niet dat in onze tuin, in.

Ik stopte ergens midden in het bos en ging tegen een boom zitten. Ik zat daar al eventjes toen ik ineens takjes hoorde breken. Ik bleef doodstil zitten en hoorde al snel ook iemand ademen. Langzaam en geruisloos keek ik langs de boom en zag door het licht van de maan iemand aan komen lopen.