11. Ilma Rebakka Aalst

Ilma Rebakka Aalst

De tijd komt weer eigenlijk zou ik moeten wegvluchten voor hem maar zo makkelijk gaat het nooit.

Met een trillende hand verbrak ik de verbinding. Tranen stromen over mijn wangen. Wat moest ik nu doen.
Nadenkend over wat ik moet geef ik de telefoon terug.
‘’Mag ik naar buiten toe’’ Vraag ik maar.
‘’Nee, we gaan zo eten en je hebt geen fase 1 dus je mag alleen naar buiten als een van ons mee gaat van de begeleider’’
Mensen jee dacht ik wat een gezeik.
Opeens bedacht ik mij iets en ik wist zeker dit moet gaan lukken.
Snel liep ik naar mijn kamer en zocht de materialen. Ik ga mij plan uitvoeren wat er ook gebeurt of het in de kamer of buiten gebeurt het maakt niet uit.

Uren later nadat we hebben gegeten en iedereen verplicht een film moest kijken en dus ook beneden moesten blijven. Stelde een begeleider voor om even naar buiten te gaan met de hele groep.
En toen bedacht ik mij ik kan mij plan ook buiten uitvoeren. Snel ging ik nog naar mijn kamer om zogenaamd mijn jas te halen en schoenen aan doen maar ook de geheime materialen.
Even vroeg ik mij af moest ik het wel doen en zou het lukken.
Snel liep ik maar weer naar beneden.
Eenmaal buiten genoot ik van de frisse lucht en van de vogels die geluid maakten omdat ik al 2 dagen niet buiten ben geweest.
We liepen over een dijk en je zag aan de rechterkant weilanden en aan de linker kant allemaal huis en toen zag ik een gepaste plek waar ik mijn plan kon uitvoeren.

Kan als schokkend ervaren worden.

‘’Handen omhoog of ik schiet’’ Schreeuw ik met een neppistool in mijn handen.
‘’Liggen nu en gooi je mobiel weg nu’’ Mijn stem klinkt een tikkeltje onzeker maar vastberaden.
De hele groep kijkt verschrikt naar mij toe en ze doen wat ik zeg.
‘’Jullie blijven hier en blijven’’
Snel rende ik weg en 1 keer keek ik nog achterom en zag allemaal mensen rennen en blijkbaar waren het mensen van het terrein dus ze moesten wel op een noodknopje gedrukt hebben.
Snel rende ik door en door.
Als ik op een plek ben aangekomen en niemand om mij heen zie pak ik een mes uit mijn zak, ik neem eerst afscheid van mijn lieve familie en vrienden en huisdier in mijn gedachte daarna steek ik het mes in mijn buik.
Kreunend haal ik de mes uit mijn buik en zie allemaal bloed.
Ik pak maar een touw en wikkel het strak om mijn heen zodat mijn adem zwaarder en lichter wordt.
Ik pak een andere mes en steek het in mijn buik. Kreunend val ik neer.
Good bye mensen het gaat je goed.

Ik heb de hoofdstuk even aangepast vandaar opnieuw het hoofdstukje.