Part 1

Je zou kunnen zeggen dat mijn leven perfect is, omdat ik misschien knap ben, een groot huis, rijke ouders en het perfecte vriendje heb. Maar dat is gewoon bedrog. Geloof me mijn leven is niet perfect. Laat me mijn verhaal van binnenuit vertellen.
We beginnen bij het begin, twee jaar geleden. De eerste schooldag van het derde school jaar.

Met een zucht liep ik de trap af naar beneden. Charlotte, m`n oudere zus van zestien, zat al aan tafel en keek moeilijk naar de boterham op haar bord. Op een of andere manier wou ze nooit eten. Ik grijnsde en pakte met een knipoog in haar richting de boterham van het porseleinen bord. Ze glimlachte opgelucht en gaf me een vluchtige kus op m`n wang. Onze schoonmaakster en tevens onze verzorgster was bereid Charlotte te laten zitten tot ze haar bord leeg had.
Terwijl ik de boterham opat bekeek ik Charlotte kritisch. Ze had een lang, slank en goed gevormd lichaam. Haar lange honingblonde haar glansde en was perfect gekruld. Charlotte was een meisje die altijd op hakken liep. Zo ook vandaag. Zuurstok roze killerheels van zo`n elf centimeter. Haar lange benen werden omhuld door een strakke licht blauwe jeans. Ze droeg een roze tanktop en een leren jackje erop. Ze droeg nauwelijks make- up. Ze kon het allemaal hebben. Ondanks haar engelachtige verschijning had ze geen vriendje. ‘Ik hoef geen kleutertje.” Zei ze als iemand er naar vroeg.

Nog even knipoogde ze naar me en pakte de sleutels van haar scooter van het haakje af. Zelf rende ik nog gauw de trap op en poetste m`n hagelwitte tanden voor ik weer naar beneden liep en een dure top vintage jas aantrok. Met oortjes in liep ik naar de garage en pakte m`n fiets. Net toen ik bij de weg stilhield remde Scott naast me.
Hij grijnsde en boog zich naar me toe om een snelle kus op m`n lippen te drukken.
Z`n huid was mooi gebruind en z`n bruine ogen glansden opgewekt. Turkije had hem alleen maar onweerstaanbaarder gemaakt…
Ik glimlachte tegen hem en hij grijnsde opgewekt terug. ‘Hoe was je vakantie Lau?’
Z`n stem was lichtelijk hees. ‘Goed, ik vond het alleen wel jammer dat ik niet met jou mee mocht…’ ik trek een pruillipje en hij grinnikt. ‘Vond ik ook…’
‘Maar vertel, hoe was Turkije?’ Hij begon vol enthousiasme te vertellen over het land en ik luisterde aandachtig, ik ging nooit op vakantie. Mijn ouders waren er simpelweg te druk voor. De laatste keer dat ik me kon herinneren was toen ik zeven was… daarna gingen we nooit meer op vakantie. Charlotte was wel weg geweest met een vriendin. Het is niet eerlijk!