Book 3 - 67

"SWAG!" riep Louis.
Aaron duwde me het water in en sprong achter me aan.
De anderen sprongen ook het water in.
Noa klom alleen voorzichtig het water in.
Ze kwam bij me staan.
"wat is er?" vroeg ik.
"ik vind het gewoon zielig voor Harry."
"ik vind het ook zielig voor hem, maar onthou dat ik niet bij je weg ga.."
"i will."
Ik drukte mijn lippen op die van haar.
Ze leek soms zo breekbaar.
de jongens stonden in de woonkamer te zoenen met hun meiden.
Noa en ik keken naar de andere.
Iedereen was er behalve Sky en Niall.
Waar waren die twee?
"ik hou van je." zei Harry tegen..
What the hell!
Het meisje waar hij niet van af kon blijven draaide zich naar ons toen.
Ik liet Noa los.
"dat was wel een rare manier..." zei Noa.
"ja. Zag je wie dat was met Hazza?"
Noa knikte en legde haar hoofd tegen mijn borst.
Ze lachte toen mijn hart sneller sloeg.
"sorry daar kan ik niets aan doen." zei ik.
"maakt mij niet uit. Ik ben blij dat ik je hart niet hoef te delen met anderen."
Ze was te schattig..
"love you to babe."
"als je dat zegt ben je zo lief."



Ik trok Amelia nog dichter tegen me aan.
Hou kon ik toch nog steeds iets voor haar voelen nu ze er niet meer was?
Zou ik nog muziek kunnen maken zonder haar?
Sinds ik met haar had kreeg ik zoveel teksten en melodiën in mijn hoofd, dat ik daar wel 1000 albums van zou kunnen maken.
Misschien hielden de fans wel van slechte muziek...
Dan konden ze ons zeker emo band noemen.
One emo.
Klonk zelfs beter dan ik dacht.
Ik hoorde weer dat rare geluid...
Wat was dat toch? En waar kwam het vandaan?!