OO4 || Creep - part 2
Creep - part 2
Ik draaide de douchekraan uit.
Het plan van Valerie was zo slecht nog niet, als het tenminste uitpakte als ze zei. Als alles goed kwam met Sean dan kon ik vast aan mr. Monroe vragen of ik van labpartner mocht wisselen. Dat gebeurde zo vaak.
Het enige waar ik mee zat was waarom Valerie er nu mee kwam. Ze had gezegd dat het ‘gewoon’ leuk was, maar dat geloofde ik niet. Valerie deed alles met een reden, ze moest er zelf beter van worden. Ik begreep niet hoe ze hier beter van kon worden. Tenzij ze wilde dat ik bij haar in krijt stond omdat ze dit plan bedacht had, en ik daar later voor zou moeten terugbetalen.
‘En?’ vroeg Valerie toen ze aan de tafel naast me ging zitten. ‘Ga je het doen?’
Ik keek haar een beetje achterdochtig aan. Waarom wilde ze zo graag dat ik het deed?
‘Ik doe het één week’ zei ik. ‘Als het dan niet werkt stop ik ermee.’
Valerie glimlachte terwijl ze haar boeken opensloeg. ‘Mooi zo.’
‘Val?’
‘Ja?’
‘Waarom wil je zo graag dat ik dit doe?’
Valerie keek me met haar grote blauwe ogen aan. ‘Ik wil je helpen’ zei ze.
Ze legde even haar hand op mijn arm. ‘Als ik moet wachten tot dat je zelf iets gaat ondernemen zijn we 30 jaar verder.’
Ik keek haar beledigd aan maar Valerie negeerde me en boog zich over haar boeken.
De rest van de les bleef Valerie me negeren. Ze had de oortjes van haar iPod in gedaan en was druk bezig met de opdrachten die op het bord stonden. Ik staarde de hele les een beetje voor me uit. Ik had geen zin om iets te doen en ik zuchtte opgelucht toen de bel aangaf dat het uur was afgelopen.
Ik snelde me door de gangen heen. Als een van de eerste kwam ik in het scheikunde lokaal aan. Alleen Matthew zat er al, aan zijn vaste tafel rechts achter in de hoek.
Ik had tijdens de vorige les bedacht dat ik zou wachten tot iedereen al een labpartner had uitgekozen zodat alleen Matthew en ik nog over waren. Maar misschien was dit een kans om hem nu al als labpartner te vragen.
‘Hoi’ zei ik.
Matthew, die in een boek had zitten lezen, keek op. Ik kon zijn felblauwe ogen vanaf deze afstand al heel goed zien. Ze boorden zich in mijn ogen en ik had het gevoel dat ik even geen adem kon halen. Ik probeerde me voor te stellen hoeveel effect zijn ogen zouden hebben als je vlak voor het stond.
Matthew staarde me alleen maar aan. Hij beantwoorde mijn begroeting niet.
Ik liep aarzelend wat verder de klas in. ‘Is de plaats naast je al bezet?’ vroeg ik.
Matthew liet zijn ogen door het verlaten klaslokaal glijden. Toen schudde hij zijn hoofd en richtte zich weer op zijn boek.
Ik beschouwde zijn houding als een uitnodiging dat ik naast hem mocht gaan zitten. Ik nam op de kruk naast hem plaats en keek wat ongemakkelijk voor me uit. Ik moest een gesprek beginnen, anders werd het natuurlijk nooit wat.
‘Wat lees je?’ vroeg ik.
Matthew keek naar me op. Zijn donkerbruine haar bedekte zijn voorhoofd, maar zijn blauwe ogen sprongen eruit. Ik kreeg een raar gevoel in mijn maag toen hij me aankeek. Hij keek zo intens, alsof hij zo door me heen keek.
‘Stephen King’ antwoordde Matthew.
‘Is het leuk?’ vroeg ik.
Matthew haalde zijn schouders op en keek weer in zijn boek. Ik moest een zware zucht onderdrukken. Een gesprek voeren met Matthew ging niet echt makkelijk.
Net toen ik bedacht dat dit hele plan stom was en dat ik gewoon weer naar mijn oude plek ging zei Matthew iets.
‘Hoe is het met je telefoon?’
Ik keek hem verbaasd aan. ‘Mijn telefoon?’
‘Je had hem laten vallen toen ik tegen je aan botste.’
O ja. Onze botsing in de gang gisteren waarbij ik Matthew afgesnauwd had.
‘Goed’ zei ik. ‘En het spijt me van gisteren, hoe ik reageerde.’
Matthew haalde zijn schouders op. ‘Ik ben het wel gewend.’
Op dat moment stroomde de rest van de klas het lokaal binnen. Hier en daar werd gelachen en langzaam ging iedereen op zijn plaats zitten. Niemand leek het op te vallen dat ik naast Matthew zat. Matthew zat ondertussen weer in zijn boek te lezen. Ik trommelde op tafel. Ik zag niet dat er iemand op me af kwam lopen.
‘Julia?’
Ik schrok op en keek naar het meisje dat naast me stond. Nicole keek verbaasd van mij naar Matthew.
‘Ja?’ zei ik.
Nicole was een meisje uit mijn klas. Ik kon haar niet direct een vriendin noemen, maar we gingen soms met elkaar om.
‘Zullen we weer labpartners zijn?’ vroeg Nicole. ‘Vorig jaar waren we een goed team.’
Ik beet op mijn lip. Het liefst zou ik gewoon ja zeggen en naast Nicole gaan zitten. Maar ik had nu al toegezegd dat ik meedeed met Valerie’s stomme spelletje. Ik kon nu niet meer afhaken.
‘Eehm.. Ik heb eigenlijk al afgesproken dat ik met iemand anders ga’ zei ik.
Een teleurstelling ging over Nicole’s gezicht.
‘Oh’ zei ze. ‘Met wie dan?’
Die vraag had ik aan moeten zien komen.
‘Met.. ehm.. Matthew’ zei ik.
Naast me keek Matthew verbaasd op uit zijn boek. Nicole’s gezichtsuitdrukking ging van teleurgesteld naar verontwaardigd.
‘Oké?’ zei ze en ze liep weg.
Ik keek naar Matthew. Hij had zijn boek dichtgeslagen en keek me nog steeds verbaasd aan. Zijn blauwe ogen waren opengesperd en zorgde ervoor dat ik een raar gevoel in mijn maag kreeg.
‘Ik..eh’ begon ik.
‘Je hoeft het me niet te vertellen’ zei Matthew. ‘Je hebt vast een goede reden om te liegen.’
Ik deed mijn mond weer dicht en keek voor me uit.
Toen draaide ik me weer naar Matthew.
‘Eigenlijk niet’ zei ik.
Matthew zei niets. Hij keek me aan en knipperde met zijn ogen.
‘Ik wilde eigenlijk vragen of..’
Op dat moment kwam de leraar binnen en beval stilte.
Matthew draaide zich van me weg en richtte zich op de leraar. Ik draaide me ook naar de leraar, sloot mijn ogen en zuchtte diep.
‘Blijven we bij de les, miss Hastings?’ De stem van de leraar schelde door de klas heen. Snel opende ik mijn ogen weer. Verschillende mensen hadden zich naar me omgedraaid. Ik zag hun verbaasde blikken naar Matthew gaan. De leraar ging weer verder met zijn verhaal en iedereen draaide zich weer om.
‘Gaat het wel?’ vroeg Matthew.
Ik keek naar hem op en knikte.
‘Goed, dan wil ik nu de gevormde labpartner koppels weten’ zei de leraar.
Hij sloeg een map open en begon namen op te noemen. Ik wachtte met een kloppend hart tot hij mijn naam noemde en ik hoopte vurig dat hij niet eerst Matthew opnoemde.
‘Miss Julia Hastings?’ de leraar keek over zijn brilletje naar me toe.
‘Ik ga met Matthew’ zei ik.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik Matthew verbaasd naar me kijken. Ik keek hem aan.
‘Als jij het goed vind?’ vroeg ik aarzelend.
Matthew haalde zijn schouders op.
‘Miss Julia Hastings met mister Matthew Green.’ De leraar schreef onze namen op.
Ik ving Nicole’s blik. Ze keek me boos aan. In negeerde haar en staarde naar de tafel.
Nadat de leraar alle namen had opgeschreven stond hij op.
‘All right, ladies and gentleman. Pak allemaal een labjas en een veiligheidsbril. Dan kunnen we beginnen.’
Ik glimlachte. Deel één van het plan was geslaagd.
Reageer (5)
ik vind matthew opzich ook wel een lekkerding, net zoals Lenthe zegt.......
1 decennium geledenSnel verder! (:
1 decennium geledenMatthew is ook een lekker ding *wbw*
1 decennium geledenSnel verder x
Ghehe.
1 decennium geledenToch vind ik Matthew een lekker ding.
Mwuahaha. Nu snel verder ;p
Oeh spannend:P
1 decennium geledenSnel verder!!!