~ Hoofdstuk 25~

'BOE!'
Met een gil sprong ik omhoog.
'EFFIE!'
'Hahaha!'
Lachend sprong Effie bovenop mijn rug.
'Je schrok!'
'Niet waar!''
'Je gilde als een meisje'
'Hou je mond'
Blozend draaide ik mijn hoofd weg.
'Vrolijk kerstfeest!'
'Jij ook, en zit er wat voor je bij?'
Aandachtig gleden Effie's ogen langs de pakjes. Haar gezicht klaarde op toen ze bovenop de stapel een kado zag liggen waar onze namen op stonden.
'Daar!'
Opgewonden begonnen we aan de lange klimtocht naar boven. Toen ik halverwege was en een groot, rond pakket op probeerde te klimmen, ging de deur open.
'Hierkomen Bob, Effie, weg van dat kado!'
Zuchtend keek ik toe hoe Ron me oppakte, Effie, die bijna bovenop was wegtrok en op tafel zetten.
'Blijf vooral zitten!'
'Ochtendhumeur..'
Zuchtend rolde ik met mijn ogen.
'Ron, ga je aankleden, hup, wegwezen!'
Molly was druk bezig met het kerstontbijt en duwde een protesterende Ron, in pyama, de kamer uit. Watertandend keek ik naar de grote kalkoen die door Molly de oven in werd geschoven.

Het was een superdag geweest. Na het heerlijke kerstontbijt hadden Effie en ik ons kado mogen uitpakken. Het was een hele mooie kooi, met bedjes, dekens en een privé voerbak. Het was een kado van Loena. Ik ben nu zeker van plan om haar ook een kadootje te geven als ik terug was op Hogwarts. Meneer Wemel was thuisgekomen, er waren een heleboel aardige mensen op bezoek geweest, we hadden een sneeuwballengevecht in de achtertuin gehouden en marshmallows geroosterd boven het vuur. Nu lag ik lekker ingepakt in de nieuwe kooi, het bedje lag heerlijk. Tevreden sloot ik mijn ogen en droomde over een reuze kalkoen gemaakt van suikerspin.

Verveeld sprong ik rondjes op de tafel. Iedereen deed alleen maar saaie dingen en ik verveelde me dood. Tijdens mijn drieduizendste rondje struikelde ik over een stapeltje papieren. Boos sprong ik er bovenop. Dat was niet zo slim, de hele stapel gleed over de tafel heen. Bang dat iemand het zou zien probeerde ik zo netjes mogelijk de stapel weer op orde te brengen. Terwijl ik de ochtendprofeet opzij schoof, viel mijn oog op een foto. Het was een tovenaarsfoto, de mensen die erop stonden bewogen immers. Gebiologeerd staarde ik naar de verschillende mensen op de foto. Ik zag een man en een vrouw met grote oren en een rond en vriendelijk gezicht. De ouders van Marcel, bedacht ik me. Ik zag ook de ouders van Harry, die ik herkende van andere foto's. Ik zag de meneer met het rare draaioog, ook al zag hij er op de foto anders uit. Op dat moment zag ik achteraan op de foto een man en vrouw staan. Ik weet niet waarom ze me opvielen, maar op de een of andere manier herkende ik ze. De vrouw had lang, bruin haar. Ze was klein en had een lief gezicht. De man had een zwarte huidskleur, dreadlocks en mooie witte tanden. Toen ik naar zijn ogen keek, ging er een schok door me heen. Precies dezelfde ogen als het meisje uit mijn (dag)dromen. Precies dezelfde ogen als die van mij...