Chapter 11

Charlotte
We liepen naar het bos dat grensde aan het witte huis. Ik wilde een gesprek met hem beginnen, maar ik had geen idee waar we het over zouden moeten hebben. Toe net op de bank bij de Cullens, en in de klas, ben ik altijd heel spraakzaam. Maar nu ik alleen met Edward ben slib ik helemaal dicht. ‘Ben ik zo afschrikwekkend?’ vroeg Edward geamuseerd. ‘Nee tuurlijk niet.’ zei ik snel, ‘Het is gewoon... ik weet het niet.’ ‘Nou ik vind het niet erg om niet te praten hoor.’ zei hij met een glimlach. ‘Oke’ zei ik zacht en voelde hoe mijn hoofd rood werd. Ik moet echt eens ophouden met mijn rare gedachten. We liepen zwijgend verder. Af en toe keek ik naar Edward. Als hij mijn blik ving keek ik snel weg. Ik keek weer snel naar hem. Hij is eigenlijk best wel knap. Snel dacht ik aan suikerspinnen. Die zijn lekker zoet. Ik ben benieuwd hoe Edward smaakt... Shit waarom kan ik niet gewoon mijn gedachten onder controle houden. Ik hoop niet dat hij mijn gedachten hoorde, anders kan ik wel door de grond zakken. Ik dacht aan Julie en besefte dat ik het eigenlijk goed zou moeten maken met haar. Ik haat het als we ruzie hebben. ‘Waar hadden jij en Julie eigenlijk ruzie over?’ vroeg Edward ineens. Ik zweeg. Ik wist dat ik niet tegen hem kon liegen. ‘Het is iets wat niemand mag weten hè?’ vroeg hij. ‘Je kunt het me best vertellen. Ik ben goed in geheimen bewaren. Ik doe het al 91 jaar.’ lachte hij. Ik dacht aan kipcorns. Als Edward het wist... Julie zou me vermoorden.


Sorry dat hij zo kort is ^^ Maar ik heb het druk met school en vrienden [ahum] en over een Paramore-concert waar ik heen ga leuk he. En ik schrijf een nieuwe Twilight-story met Jools. You only live twice. [Twilight] Jullie zouden lief zijn als jullie die lazen DOEI x