Living forever 8.3

Jay

Ik liep net de tuin in toen ik Max het uithoorde schreeuwen van de pijn. Ik sprintte naar de deur en zag hoe iets Max gezicht aantaste alsof iemand zuur in zijn gezicht had gegooid. Tom had een lege fles in zijn handen en ik wist dat er in de fles eerst heilig water had gezeten.
‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ik stomverbaasd. Nathan veegde over zijn arm en ik kon zien dat er nieuwe huid op zijn boven arm zat. ‘Was je gewond?’
‘Een aantal jongens vielen hem aan en stak hem met een mes,’ zei Siva. Max schreeuwde nog altijd en Nathan kromp in elkaar.
‘En hij wilde me niet naar het ziekhuis laten gaan,’ mompelde hij. ‘hij wilde het perse zelf helen. Nu moet hij de uitwerking van de duistere magie wegbranden.’ Ik knikte ik wist hoe het werkte. Iedere keer dat een heks met duistere magie magie gebruikt dan word zijn ziel ook duisterder. Als je dan heilig water over die gene heen gooit dan brand je al dat duistere stuk uit zijn ziel.
Ik twijfelde aan Max beweegredenen, maar kon hem onmogelijk als iets slechts zien.
Ja hij was een duistere heks, ja hij scheen van massa moorden af te weten, maar hij was ook mijn vriend. Hij was de gene die de ergste pijn van mijn transformatie weghaalden met speciale medicijnen, iedere keer als hij die maakte moest hij heiligwater in zijn gezichtgooien om te voorkomen dat hij in een slecht duister veranderde. Alles wat Max deed was proberen om goed te zijn, het beste er van te maken.
‘Waar denk je aan Jay?’ klonk ineens de zwakke stem van Max. Ik keek geschrokken op en zag dat zijn gezicht alweer aan het genezen was.
‘Niets bijzonders,’ mompelde ik.
‘Je gedraagt je raar de laatste tijd,’ mompelde Nathan.
‘Jij ook,’ zei ik verontwaardigd. ‘Vroeger wilde je iedere boom die tegen je praatte in de fik steken en nu ben je helemaal voor de planten!’
‘Dat is niet waar!’ riep Nathan verontwaardigd.
‘Wel!’ riep ik terug.
‘Niet!’
‘Wel!’
‘Jongens jullie zijn bij samen zo’n 450 jaar oud!’ zei Max. ‘Waarom gedragen jullie je dan alsof jullie 2 zijn?’
‘Doen we niet!’ riepen Nathan en ik tegelijkertijd.
‘Wel,’ riep Tom.
‘Niet!’ brulde Nathan meteen. Siva schoot in de lach en Max draaide met zijn ogen. Ik bekeek mijn vrienden nog eens goed. Hoeveel geheimen hadden ze eigenlijk voor mij?