Where were we?

Thijs en ik lopen terug naar Thijs zijn kamer. We moesten echt verder met ons gesprek! Ik ging op zijn bed zitten en hij kwam naast me zitten. Hij boog naar voren en legde zijn hoofd in zijn handen.
'Ik wou dat het bij mij ook zo goed ging...' zegt hij. Hij kijkt op, kijkt dan weer naar de grond en legt opnieuw zijn hoofd in zijn handen. 'Maar dat gaat nu niet meer lukken.' voegt hij eraan toe.
'Er is vast iemand waar je uiteindelijk heel gelukkig mee gaan worden!' zeg ik, ook al heeft hij hele gemene dingen gedaan doet het me echt pijn om hem zo te zien.
'Ja, vast. Maar dat duurt echt vast nog echt heel lang.' zegt hij terwijl hij me aankijkt. Zijn blik maakt me bijna aan het huilen. Er loopt een traantje over zijn wang die hij probeert te verbergen.
Ik kan het niet laten en geef hem een knuffel.
'Vast niet, je bent echt een hele leuke jongen. Tenminste, als je eerlijk bent...' zeg ik.
Mijn greep word losser en ik ga langzaam naar terug naar achter. Ik stop als ik recht voor zijn gezicht zit. Ik kijk hem recht aan en heb mijn handen nu om zijn nek. Er rolt weer een traan over zijn wang en met mijn duim veeg ik hem weg. Ik kijk hem aan en zie hem dichterbij komen. Ik sluit mijn ogen en voel zijn lippen tegen de mijne. Geen twijfel in mijn hoofd, ik doe het gewoon. Ik trek zijn shirt uit en even later belanden we zoenend op zijn bed. Zijn gespierde armen liggen om mijn middel, mijn handen liggen nog steeds in zijn nek. Even stopt hij en kijkt hij me aan.
'Ik hou van je.' fluistert hij terwijl hij lacht. Ik lach terug en we zoenen weer verder.
Nu trekt hij mijn hempje uit, hij stopt weer even en kijkt me aan.
'Weet je dit zeker?' vraagt hij. Ik lach en dat zegt voor hem genoeg. Hij trekt zijn broek uit en gaat dan weer naast me liggen, ik weet dat dit fout is. Maar alles in me zegt dat ik dit moet doen.