De boete - District 3
Bij elk stadje of dorpje hebben we onze eigen fabriek.
Veel mensen noemen ons nerds maar dat valt erg mee, we zijn slimmer dan gemiddeld en weten veel over de technologie maar van uiterlijk en innerlijk zijn we niet anders dan de rest.
De mensen in ons district hebben een bleke huid en donker haar, waarschijnlijk om dat er vroeger veel mensen in de fabrieken werkten waar weinig licht was.
Ik ben heel blij dat ik hier woon, tot elke boete, ons district wint bijna nooit en het is dan ook heel eng als er weer kinderen worden getrokken, het was al helemaal eng toen mijn naam werd op genoemd bij de boete...
De boete
Het is een drukke boel in ons district, mensen rennen door elkaar heen en roepen de raarste dingen. De meeste mensen verlaten hun werkplaats en gaan naar buiten, kinderen hebben de mooiste kleren aan en kletsen met hun vrienden, hopend dat dit niet hun laatste gesprek is.
Ik zit thuis op de bank en kijk naar buiten, ik heb mijn mooiste jurk aan en mijn donkere haar heb ik in een knot gedaan, mijn vader legt me de laatste dingen uit die ik moet weten over mijnen en technologie, voor het geval dat het nu wel mijn beurt is. Ik luister niet egt en kijk naar mijn nagels, ik ben de hele dag bezig geweest om ze schoon te maken maar nog zie je de smeerolie tussen mijn nagels in zitten, mijn moeder smeekte me nog om ze te lakken met de mooie rode kleur die veel mensen dragen in ons district, maar ik wilde het niet. Ik had er geen zin in en wilde dat iedereen kan zien dat ik altijd bezig ben geweest met het knutselen van nieuwe dingen. Dan hoor ik de stem van Esther Fame door de microfoon. "Het is tijd voor de boete, kom je mee?" Zegt mijn vader, hij pakt mijn arm vast en loopt met me mee naar buiten.
Ik sluit me aan in de rij van bange kinderen. Ik zie paar hoofden er boven uit steken en weet dat dat de wat ouderen zijn, ze houden de handen vast van hun bange broertjes of zusjes. Ik kijk er naar en wacht geduldig tot het mijn beurt is om mijn bloed te laten keuren.
"Volgende" zegt de vrouw sacherijnig en duwt zonder me te waarschuwen de naald in mijn vinger, ik zeg zacht auw en de vrouw kijkt me aan "Naam" zegt ze weer chagrijnig. "Mina Wires" zeg ik stotterend, want ik moet toegeven dat de mensen uit ons district niet erg moedig zijn. Ik blijf voor me uit staren als de vrouw me waarschuwt dat ik al door moet lopen, ik loop aarzelend door en ga staan bij de meisjes van mijn leeftijd. Angstig kijk ik voor me uit naar Esther Fame onze boete trekster. Ze heeft knal blauw haar op een hoge grote knot, waar ze vervolgens een grote paarse strik voor heeft gedaan, haar huid is licht roze geverfd en ze heeft lange paarse nagels die mooi kleuren bij haar strik en bij haar knal roze jurk met glitters, gatver wat een slechte smaak hebben die capitolers toch! Ik schrik als ze opeens begint te bleren door de microfoon.
"Welkom allemaal bij de 67e hongerspelen! Het is vast heel erg spannend voor jullie" Zegt ze overdreven meelevend terwijl de laatste kinderen binnen komen wandelen naar het grote fabrieksplein. "Dan gaan we nu beginnen!" zegt ze vrolijk, ik voel een meisje in mijn arm knijpen, ik laat het toe want ik weet dat ze bang is. "Okeej de jongen van dit jaar is..." ze steekt haar hand in de glazen bol. " Michael Key" een lange slungelige jongen staat op, ik herken hem hij zit een klas lager dan ik. "Kom maar hoor je hoeft egt niet bang te zijn" Zegt Esther zacht door de microfoon, als Michael staat stopt ze opnieuw haar hand in de bol,
"En het meisje is..." Ik bijt hard op mijn kiezen als afleiding, hopend dat ik het niet ben, " Mina Wiress"
Alle hoop zakt weg, als mijn naam is getrokken, maar ik weet dat het egt zo moet zijn alles is eerlijk geregeld.
"Ow" zeg ik en loop langzaam naar voren, ik zie Beetee onze mentor staan en denk na, wat hij heeft gedaan in de spelen kan ik ook.
Er zijn nog geen reacties.