Capite 8; The last training

Ik schoot gelijk overeind toen ik de gong hoorde. Ik sprong mijn bed uit en kleedde me zo snel mogelijk aan. Vandaag hadden we de laatste training voor de eindopdracht. Het bijzondere aan deze les was alleen dat alle drie de klassen tegelijkertijd les kregen. Ik liep mijn kamer uit en liep naar de grote zaal. Ik schepte eten op en ging bij de andere zitten. ‘Klaar voor de laatste training?’ vroeg Jonna toen ik ging zitten. ‘Ik denk het wel ja’ zei ik lachend. ‘Hoe gaat die les ooit goed gaan, als alle klassen tegelijkertijd moeten’ zei Coendro. ‘Ik zoek geen ruzie hoor’ zei Fenarry. ‘Ik ook niet’ zei ik. ‘Maar het lijkt erop dat hun dat wel zoeken’. We aten ons eten op en toen de gong ging, gingen we naar het klaslokaal. Toen we daar aankwamen zagen we Enyo samen met Circe en Anemoi voor de klas staan. ‘Welkom’ zei Enyo tegen ons. We knikte en we gingen voor hun staan. Niet veel later kwamen de andere aangelopen. ‘Welkom’ zei Enyo ook tegen hun. Ze reageerde amper en ze gingen een soort van naast ons staan. ‘Nogmaals welkom op deze gezamenlijke les. Dit is jullie laatste training. Vanavond zullen jullie je opdracht krijgen en morgen, vroeg in de ochtend, zullen jullie deze uit moeten voeren. Als je die opdracht hebt volbracht zal je voorwerp veranderde in een sterk wapen. Goed dan, laten we beginnen. Pak allemaal maar een zwaard’. We draaiden ons om en liepen naar de kast toe om een zwaard te pakken.

‘Ik wil graag zien wat jullie allemaal hebben opgestoken van de lessen. Dus ik ga jullie indelen in tweetallen en tegen diegene ga je vechten. Natuurlijk niet tot de dood maar wel totdat iemand zijn zwaard verliest’. Een voor een noemde ze de namen op die tegen elkaar moesten. Als een van de laatste kwam mijn naam. ‘Jonathan gaat tegen Chelsea’. Ik keek naast me en ik zag de bitch van gisteren lachend naar me kijken. Ik zag de ogen van Jonna op bij gericht, die tegenover Kimberly, de andere dochter van Aphrodite stond. Ze knikte naar me en ik ging tegenover Chelsea staan. ‘Begin!’ riep de stem van Enyo. Chelsea kwam gelijk op me afgerend en sloeg haar zwaard wilt tegen het mijne. Ik vloog een paar meter achteruit en kwam pijnlijk neer. ‘Whaha, nou dat was makkelijk’ zei Chelsea lachend. Ik keek naar Jonna die ook meteen op de grond lag. Maar de regels waren dat er pas iemand gewonnen had als de ander zijn of haar zwaard had losgelaten en aangezien ik mijn zwaard nog vast had, lag in nog in de wedstrijd. Chelsea had zich omgedraaid om weg te lopen. Ik sprong overeind en rende op haar af en sloeg mijn zwaard tegen die van haar. Meteen draaide ze zich om en het gevecht ging verder. We waren gelijk tegen elkaar opgewassen en we haalde flink naar elkaar uit. Toen ineens sloeg mijn zwaard zo hard tegen haar zwaard dat het zwaard door de lucht vloog en op de grond terecht kwam. ‘Jonathan heeft gewonnen’ zei Enyo. Ik keek blij op en ontmoette de arrogante blik van Chelsea. Ze liep naar Kimberly toe die ook had verloren. Jonna kwam blij op me afgerend. ‘We hebben gewonnen!’ zei ze vrolijk. ‘Goed gedaan hoor’ zei Anemoi die naast ons stond. ‘Jullie zijn helemaal klaar voor jullie opdracht. Dames en heren, kom vanavond om 8 uur naar de grote zaal toe, dan krijgen jullie je opdracht te horen. Iedereen knikte en verlaten het lokaal.

’s Avonds verzamelde iedereen zich in de grote zaal. Zoals gewoonlijk waren de 3 groepen weer erg zichtbaar. Anemoi stond in het midden van de docenten en riep iedereen tot de orde. ‘Eigenlijk krijgt iedereen dezelfde opdracht’ zei hij ineens. Iedereen was gelijk een en al oor. ‘De opdracht is simpel. Jullie nemen allemaal je voorwerp mee. Jullie zullen worden geteleporteerd naar een landschap. Ergens in dit landschap staat een groot rotsblok met een gat erin. Steek je voorwerp in het gat en het zal zich ontwikkelen tot een wapen. Daarna moet je de weg nog terug vinden naar de cirkel waar je begon. Dit zal nu makkelijker gaan wat dan heb je een wapen. Morgenochtend om 6 uur verzamelen we hier weer en dan worden jullie geteleporteerd. Ga op tijd naar bed, want morgen heb je je krachten hard nodig’. Iedereen bleef nog even zitten om de informatie tot zich door te laten dringen. Daarna liepen er een voor een kinderen weg om te gaan slapen. ‘Zullen wij ook maar gaan?’ vroeg ik. ‘Goed idee’ zeiden de andere. We stonden op en liepen de zaal uit.

Toen ik bij mijn kamer aankwam, maakte ik de deur open. Ik kleedde me uit en sprong op mijn bed. Ik was moe en morgen zou ik al mijn krachten nodig hebben.