Hoofdstuk 13: Training

In de kelder zag ik dat er ook shuriken en kunai klaar stonden voor morgen, maar ik was hier nu toch al... Even proberen? Ik pakte de shurikens en ging zo'n 5 meter van de dummie af staan, ik moest toch ergens beginnen. Ik pakte de eerste shuriken bij de punt met een zo geheten 'pinch grip' die ik ooit op internet geleerd had. Ik gooide hem recht op de dummie af, die in de voeten terecht kwam. Ook al is het dan dichtbij, missen is dus nog mogelijk ook. Ik gooide nog een shuriken, nog een, zo gooide ik alle shurikens die maar binnen handbereik waren. Het resultaat? 1 Doeltreffende shuriken, van de 30 ofzo. Dat wordt dus nog wat oefenen, dan had ik morgen een voorsprong op Lee.


~ We gaan eventjes naar Lee, die ook superhard zijn best doet ~

Ik bleef me concentreren op de klei, maar het wilde maar niet lukken, het werd gewoon niet rond! Er zaten hier en daar puntjes aan, het leek net zo'n morgen ster, maar dan ovaal... "Probeer eens een piramide." Ok dan, een piramide... Gek genoeg lukte dit wel, het werd een perfecte piramide, de zijden waren zelfs op de millimeter nauwkeurig gemaakt. "Zozo, daar heb je totaal geen moeite mee, dat verklaart alles." Na de hele dag ploeteren op die stomme bol voelde ik me opgelucht, ik kon in ieder geval iets. "Klier de rest van de dag maar wat met die klei, je kan alle oefening gebruiken. Dan zal ik nu Mizuki even opzoeken."


~ Terug naar Mizuki ~

Eindelijk had ik het een beetje door, die shurikens zijn eigenlijk niet zo moeilijk om te gooien, nog een keer om het af te leren, dan zal ik ze morgen laten zien wat ik kan. Ik pakte 5 shuriken in mijn hand en gooide ze tegelijk op de dummie af, die ondertussen onder de gaten zat. Alle 5 raakten ze een ander punt; hoofd, hart, nieren, longen en hals. Opeens hoorde ik gekraak op de trap, shit, Tomoka zou me controleren. Snel ging ik op de grond liggen en begon met crunches maken, nog net op tijd. Tomoka keek even naar mij, maar liet toen zijn ogen vallen op de dummie, shit, die gast had echt alles door. "Dus, hoeveel crunches heb je nu gedaan? 100? 200?" Ik was met stomheid geslagen, hij keek naar de dummie terwijl hij dat zei, het was toch duidelijk? "Nou... Eigenlijk ben ik daar nog maar net aan begonnen, ik zit nu op 15 geloof ik..." Nu had ik wel de aandacht van Tomoka, hij keek me met een scheef gezicht aan. "Wat heb je hiervoor gedaan?" Ik slikte, het betekende vast niet veel goeds als ik vertelde dat ik shurikens heb gegooid, hoewel hij me meteen door zou hebben als ik zou liegen. "Om eerlijk te zijn... Heb ik wat van de shurikens gegooid... Maar dat had u geloof ik al door..."
Een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij zich over gaf aan de Kaiju. Verdomme, het was dus echt niet goed, blij dat ik mijn kauwgom nog in had. Zoals de vorige keer verscheen er een schild om me heen, deze keer dunner dan hiervoor, maar sterker. Alsof het niets was liep ik naar hem toe, maar ik wist niet wat ik nu moest doen, de vorige keer had Tomoka hem zelf weer in bedwang kunnen houden. "Dus de almachtige Dayashi heeft de kauwgom nu beter onder controle?" zei de dubbele stem spottend. Ik keek hem kwaad aan en zou zweren dat ik even zijn chakra zag stromen. "Jij weet niet hoe je mij moet bedwingen is het niet? Je kan alleen jezelf beschermen! Maar Lee..." "HOUD LEE HIER BUITEN!" schreeuwde ik, ik verraste mezelf, ik was kwader dan ik dacht. Ik was erg gefrustreerd omdat ik inderdaad niet wist hoe ik hem tegen moest houden, maar er was iets anders... Iets dat ik niet kon plaatsen... Een gevoel die ik tegen leek te houden, waar ik een barrière omheen had geplaatst. Dit was de eerste keer dat ik dit voelde, het voelde zo warm en vertrouwd, maar het was geen liefde, dat kende ik... Wat was het dan? Het lukte me niet om het gevoel verder binnen te laten komen, het was onbereikbaar, was die barrière wel van mij?
Opeens nam iets mij over, maar het voelde niet slecht. Mijn lichaam liep als vanzelf naar Tomoka en plaatste twee vingers op zijn voorhoofd, de kauwgom verdween. De Kaiju's ogen werden groter, groot van verbazing. "Yo- Dat kan niet! NEEEEEEEEEEEEEEEE!" Dat waren de laatste woorden van de Kaiju voor hij weer verdween, Tomoka keek beduusd voor zich uit. "Wa-Wa-Wat... Gebeurde er?" Hij leek zelf niet door te hebben wat de Kaiju gedaan had, normaal kon hij dat toch meekrijgen? "Mizuki! Je bent in orde!" Ik keek hem raar aan. "Je weet toch dat de Kaiju mij niets kan doen?" zei de stem die dubbel klonk, net als bij de Kaiju altijd het geval was, alleen nu gemixt met mijn stem en vriendelijk. Ik zag Tomoka een naam fluisteren, maar ik kon het net niet horen. Toen kreeg ik de controle over mijn lichaam terug.
Toen we weer naar boven liepen voor het eten zei Tomoka nog "Goed gedaan Mizuki." En ik wist wat hij bedoelde, hij had het over de shuriken. Nog steeds verbaasd over de persoon die mij had overgenomen zaten Tomoka en ik aan de eettafel, Lee schranste net zoals hij normaal deed. Dat werd morgen nog leuk.