Part 2

Part 2

"ik ga je missen kleine" "ik ben niet klein" zei ik koppig. Zayn lachte en trok me in een knuffel. "Ik meen het Zoë, ik ga mijn beste vriendin missen!" zei hij. Er ging een traan over mijn wang. "Wel bellen he!" "Ja, en smsen, msnen en skypen" stemde ik in. Hij liet me los. "Ik moet naar mijn vliegveld kleine, pas goed op jezelf he?" Ik lachte. "Zayn, heel veel succes en veel plezier! Ik ben zo blij voor je!" zei ik en er ging weer een traan over mijn wang. Hij haalde met zijn duim de traan weg, en boog heel langzaam naar voren. Zou hij me dan eindelijk kussen? Net voor mijn lippen de zijne raakte stopte hij. Hij beet op zijn lip en drukte toen zijn lippen op mijn wang. Ik zuchtte, weer niet. Ik gaf hem nog snel een knuffel, hij draaide zich om, en was weg.



Ik werd vroeg wakker door de wekker. Ik zuchtte en mepte hem uit. Ik stapte mijn bed uit en trok een simpel setje aan. Ik liep naar de badkamer en bekeek mezelf. Ik leek wel een zombie. Mijn ogen waren dik en rood door de tranen gisteren, misschien aanstellerig, maar vandaag was het precies twee jaar geleden dat Zayn wegging. Die dag kan ik me ook nog goed herinneren. En denk maar niet dat hij ooit opnam, reageerde op msn, skype en smsjes. Hij moest me gewoon niet. Ik waste snel mijn gezicht, deed mascara en oogpotlood op en kamde mijn haren en deed een speltje in. Goed genoeg. Ik pakte mijn tas en liep naar beneden. Ik groette mijn moeder met een kus op haar wang en stopte mijn brood in mijn tas. Ik pakte nog snel een appel en liep naar mijn fiets.

"Mevrouw Senders! Willen we even opletten? Of is mijn les niet interessant genoeg?" Ik werd vuurrood, en legde snel het aantekeningen blaadje over mijn tekening. "Uh, j-jawel" stotterde ik. De meester zuchtte en ging door met zijn les. "Waar zit je toch met je hoofd?" siste Asley, mijn beste vriendin. Ik haalde mijn schouders op. Ik was er inderdaad niet bij, mijn hoofd zat bij twee jaar geleden. De bel ging, ik stopte mijn boeken in mijn tas en wilde mijn tekening pakken maar Asley had hem al. "Sirieus Zoë, hier moet je iets mee doen!" Ik zuchtte en greep mijn tekening terug die ik in mijn tas propte. We liepen de aula in en gingen aan een tafel zitten, buiten, waar we altijd zaten. Ik zuchtte, dit had Asley al zó vaak gezegt. "Ja maar wat dan?" "Ga naar de tekenacedemie" "Ja maar dat moet je wel kunnen" "Dat kan jij, als jij je niet opgeeft doe ik het" dreigde Asley. "jaja" zuchtte ik.