42

---Harry---

Ik trok haar mee naar naar de deur. 'Ga je eerst omkleden.' zei ik. Ze knikte en wandelde de deur uit naar de badkamer. Ik wandelde achter haar aan maar in de plaats van naar de badkamer te gaan ging ik naar de keuken. Ik plaatste vlug het eten op de borden en zette ze terug op de tafel. Daarna nam ik wat drinken mee naar de tafel en schonk voor ons beiden in. Ik wandelde terug naar de keuken en plaatste de fles terug in de koelkast. Ik keek naar de tafel en zag dat de kaarsen nog niet branden. Vlug nam ik een paar lucifers uit het kastje en stopte de kaarsen aan. Ik besefte nu pas dat het middag was en dat de zon volop aan het schijnen was. Ik stapte naar de gordijnen en trok ze dicht. Daarna schakelde ik alle lichten uit, zodat je bijna niets meer kon zien. Ik keek nog een laatste keer of alles goed was. Mijn ogen bleven hangen bij de kleine, prachtige kaarsjes. Ze fonkelden zo sierlijk in het donker, en dat liet me lichtjes glimlachen. Toen ik het slot van de badkamer hoorde liep ik vlug naar de deur. Net op tijd want Justine kwam juist de badkamer uit.Een grote glimlach kwam er op haar gezicht te staan toen ze naar me keek. Ze sloeg haar armen om mijn nek, terwijl ik mijn handen op haar heupen plaatste. Ik trok haar naar me toe en plaatste mijn lippen kort op de hare. Daarna trok ik haar in een knuffel en boog mijn hoofd, zodat mijn lippen bij haar oor terecht kwamen. 'Ik heb eten gemaakt, dus zullen we gaan eten voor het koud wordt.' Ik voelde haar hoofd zachtjes bewegen waardoor haar haar kriebelde in mijn nek. Ze zette een stap achteruit, nam mijn hand vast en trok me mee naar de tafel. Ze stopte voor de tafel en draaide zich weer om. 'Het ziet er heerlijk uit!' glimlachte ze. We gingen elk op onze stoel zitten en begonnen te eten. 'Wat zullen we nog allemaal doen vandaag?' vroeg ze. Ik haalde mijn schouders lichtjes op. 'Misschien kunnen we er een hele gezellige dag van maken, en gewoon een paar romantische films bekijken. We hebben niet veel tijd om dat alleen te doen, de jongens zijn hier altijd.' 'Dus we kijken de hele dag romantische films?' vroeg ze nog eens. Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen waardoor Justine moest lachen. Het deed me deugd om haar te zien lachen. Natuurlijk lacht ze wel veel, maar onder die vrolijke Justine zat er altijd wel angst. De angst voor Caroline, en die angst heb ik veroorzaakt. Dat is waar ik me schuldig over voel. Maar daar gaat het nu niet over. Deze lach, deze die ze nu aan het lachen was liet alles tot me doordringen. Hoeveel pijn ik haar wel niet had gedaan, eigenlijk had Caroline haar pijn gedaan maar toch ben ik de oorzaak. Maar ik realiseerde me ook dat als ik bij haar wil blijven moet ik voor haar vechten, moet ik er voor haar zijn, moet ik haar beschermen tegen Caroline, en ik zweer je dat ik dat doe tot Caroline ermee ophoud. En het beste van alles, deze lach deed me realiseren dat ze wel echt mijn ware liefde was, dat ik niet zonder haar kon leven, dat ze het beste is wat me is overkomen. En dat ik haar nooit meer kwijt wil!!