9. Ilma Rebakka Aalst

Ilma Rebakka Aalst

Terwijl ik erover nadacht wou ik het zo dolgraag vertellen aan haar maar het lukte gewoon niet.



Voordat ik het zelf wist sprongen de tranen weer in mijn ogen. De waarheid deed pijn.
‘’Ilma, Vertel het me?’’ Zal ik haar het verhaal vertellen. Ik weet zelf niet waarom zei hier zit. Ik kan het gewoon niet vertellen wie mij zo heeft veranderd hoe ik nu ben. In mij zelf gekeerd en niks willen doen. De bestaan op deze wereld afvragen. Vragend afwachtten of iemand wel van mij houdt. Denken wat heeft het leven eigenlijk nog voor zin. Duizenden vragen spoken elke dag door mijn hoofd. Maar nooit en nooit krijg ik een antwoord op 1 van de vragen.
Hij verdient het niet om te leven. Om iedereen in de macht te hebben en iedereen van alles van die gene af te pakken. Dat recht heeft hij niet maar dat doet hij wel.

‘’Srry, maar het is nog iets te vroeg om aan iemand te vertellen die ik pas even ken’’ Mompelde ik zachtjes maar net hard genoeg zodat zij mij zou horen. ‘’Het is oke meid. Eigenlijk ben ik er zelf ook niet klaar voor om mijn verhaal kwijt te raken aan jouw. En ik weet dat jij het hier niet leuk vind maar dat vind niemand’’ Zegt ze.
Een gaap verlaat mijn mond en besloot maar te gaan slapen. Ik zij haar welterusten en dook mijn bedje in.

Gelijk een stukje erachteraan. En nou moet ik gaan schrijven,.