Kodou

De voorstelling was over. Alle leerlingen liepen het amfitheater uit, genoten van een ijsje en liepen naar de bus. Ik ging zitten waar ik de vorige keer ook zat. Quinten was naast iemand anders gaan zitten. Ik legde mijn tas op de stoel naast me. "Is deze plek vrij?" Het was Michel. Is er geen andere plek meer over dan? Ik keek om me heen. Er was nog genoeg plek over. Hij legde mijn tas op de grond en ging naast me zitten. De bus vertrok.

"Ook een dropje?" Ik pakte de zak met dropjes en nam er zelf één. Hij aarzelde even, maar toen nam ook hij een dropje. Met het dropje nog in zijn mond zei hij "Lekker. Ik heb dit nog nooit gehad." Mijn mond zakte bijna open van verbazing. Bijna. "Waar kom je in hemelsnaam vandaan wil je nog nooit drop hebben gehad?" Ik schrok een beetje van mijn eigen woorden. "Ehm, ik bedoel... Ehh... Ehm......" Hij trok zich er niets van aan en zei "Ik kom uit Japan."
Ik kon het niet geloven. Hij zag er zo westers uit? Plotseling werd ik brutaal, en ik had echt geen idee waar het vandaan kwam.
"Bewijs het."
En ik begon met zingen. Welk lied het was, wist ik niet. Sinds die droom van toen kwamen er allemaal liedjes in mijn hoofd spelen.


"Geraakt door de stormende zee; Het lijkt erop dat we verliezen"

Ik wachtte even zodat hij de bedoeling doorhad. Toen antwoordde hij moeiteloos:

"Geraakt door de stormende zee; Het lijkt erop dat we verliezen"

Ik ging verder met de volgende regel:

"Maar we schudden dat gevoel af en zien de liefde binnenin ons"

"Maar we schudden dat gevoel af en zien de liefde binnenin ons"

Ik raakte gefrustreerd en ging toch door met zingen. Het lied had een kalmerende werking.

"Maakt niet uit hoe vaak we zullen falen, voor het lot van deze beloft zullen we altijd weer wedeopstaan"

"Maakt niet uit hoe vaak we zullen falen, voor het lot van deze belofte zullen we altijd weer wederopstaan"

Ik gaf hem steeds minder lang de tijd.

"En baden in het hete licht, terwijl we overal rondspatten"

"En baden in het hete licht, terwijl we overal rondspatten"

"De hitte wordt sterker, heter, heter, heter"

"De hitte wordt sterker, heter, heter, heter"

Ik begon er plezier in te krijgen. en ik was niet de enige. De hele bus luisterde.

"Onze stemmen verheffen we meer, hoger, hoger, hoger!"

"Onze stemmen verheffen we meer, hoger, hoger, hoger!"

"Op dit moment...
Op dit moment!"

"Op dit moment...
Op dit moment!"

Ook Michel raakte geïnteresserd.

"Onze krachtige hartslag overvloeit met een melodie van de liefde"

"Onze krachtige hartslag overvloeit met een melodie van de liefde"

Hij keek met een blik van 'waar heb ik dit eerder gehoord'. Ik kon het aan hem voelen. Hij kwam tot een realisatie, maar dat was niet aan zijn gezicht af te lezen.

"In deze snelle hartslag is er maar één werkelijkheid"

"In deze snelle hartslag is er maar één werkelijkheid"

"Reflecterend in een mistloze spiegel"

"Reflecterend in een mistloze spiegel"

"Onze hartekloppen barsten met de kracht van de liefde"

"Onze hartekloppen barsten met de kracht van de liefde"

"En zijn we geboren in deze hete, perfecte harmo-!"

Tok.

Toen ik dat zong strekte ik een arm uit. Hij botste tegen het raam. Michel onderdrukte een lach toen mijn stem stokte midden in 'harmonie'.

"En zijn we geboren in deze hete, perfecte harmonie! Dat is wat je bedoelde, ne?"